JOS VAN DER LANS - WEBLOG / TWITTER

Tijdens mijn politieke carrière als Eerste Kamerlid (1999-2007) was ik een van de eerste politici die in 2004 een eigen - tamelijk primitief - weblog begon. Eerst vooral vanwege mijn politieke activiteiten/meningen, maar in de loop der tijd steeds meer over mijn publicaties en publieke optredens als journalist en publicist. Zo werd het weblog een etalage voor iedereen die op hoogte wilde blijven van mijn gepubliceerde artikelen en columns, van gebeurtenissen waar ik bij ben geweest, van observaties die ik doe, van meningen die in mij opwellen, of van andere persoonlijke wetenswaardigheden.

Het is geen dagboek, maar wel een soort maandboek geworden, waar ik zelf regelmatig in terug blader om nog even na te gaan hoe het ook al weer zat.

Reacties worden op prijs gesteld. Stuur een email naar: info©josvdlans.nl

weblog - september 2006
Wasmeer c4 - GeuzenMiddenmeer c4 3 - 9


Foto van de week: Lewis van Pelt (Foto: Hes Mundt)
Onder gemeentesecretarissen

Flipje was er ook. Hij wandelde tussen de paar honderd gemeentesecretarissen door die zich in de gezellige schouwburg van Tiel hadden verzameld voor het jaarlijkse congres van de Vereniging van Gemeentesecretarissen (VGS). Hij lachte iedereen vrolijk toe en trakteerde de gastsprekers op een prachtige bos bloemen en een kistje fruit, immers het product van de Betuwe.
Ik was, naast professor Herman van Gunsteren en burgemeester Geke Faber (waarnemend in Den Helder), een van de drie gastsprekers die de verzamelde gemeentesecretarissen mocht onderhouden over het thema ‘ De burger in de buurt’. Van Gunsteren vertelde wat over zijn nieuwe boek over vertrouwen in de democratie, wat volgens mij een heel aardig boek is. Eindelijk iemand die ook iets positiefs te melden heeft. Geke Faber orakelde over de gemeentelijke dienstverlening, die nog veel beter kan. Tja. En ik mocht de zaal vermaken met mijn verhaal over Koning Burger, volgens de formule “opkomst burgers + aftocht professionals = zelfbedieningszaak Nederland’. Met als uitsmijter: mijn tien ontwerpprincipes over ‘reinventing public sphere’. Dat leverde ons allen, dus niet alleen een warm applaus op van de gemeentesecretarissen, maar ook nog eens een kist fruit van Flipje.
Wie geïnteresseerd is in mijn bijdrage kan voor de powerpoint-presentatie hier klikken. Het is een groot bestand, dus het kan even duren voor het op het scherm verschijnt. Wie de tien ontwerprincipes nog eens wil nalezen moet even grasduinen op de Koning Burger-pagina op deze site.

Hoogervorst haalt zeperd in Eerste Kamer

Hans Hoogervorst, de voortvarende minister van Volksgezondheid in het tweede en derde kabinet Balkenende, zal niet met veel plezier terugdenken aan de Eerste Kamer. Vandaag haalde hij er een zeperd, omdat de Kamer (die voortdurend de grootst mogelijke moeite heeft met zijn plannen) niet wilde instemmen met zijn voornemen om de registratie van artsen, volgens de Wet BIG, zo in te richten dat artsen die een aantal jaren hun werk niet zouden doen hun titel zouden kwijtraken. Dus de huisarts die een paar jaar voor kinderen zorgt, of het management in trekt, of met pensioen gaat wordt uit de boeken geschrapt. De Tweede Kamer was daar zonder slag of stoot mee akkoord gegaan, maar toen de beroepsgroep er van doordrongen raakte wat er stond te gebeuren waren de rapen gaar en kwamen de protesten los.
De Eerste Kamer nam hun kritiek serieus en vroeg de minister of het niet redelijk was om bijvoorbeeld de aanvulling n.p. te maken in het register. N.p. staat dan voor ‘niet praktiserend’, wat wil zeggen niet langer bevoegd om medische handelingen te verrichten. Met die oplossing zou iedereen kunnen leven. Het doel van de herregistratie zou overeind blijven en de artsen zouden niet in hun beroepseer worden aangetast.
Maar hans Hoogervorst hield zijn poot stijf. Tot vanavond, toen hij in de plenaire behandeling een unanieme Kamer op zijn weg vond. Toen koos hij eieren voor zijn geld en kondigde aan dat hij het zal gaan regelen, met als enige voorwaarde dat niet de afkorting n.p. door artsen gehanteerd mag worden, maar dat zij voluit moeten schrijven: niet praktiserend. Om te voorkomen dat patiënten zouden kunnen denken dat n.p. ‘niet parkeren’betekent..
Deze week schrijft hij de kamer nog hoe hij dat allemaal in het vat gaat gieten. De artsen kunnen echter gerust zijn.
Opbouwwerk als sociale architectuur


De Stichting Welzijns Ontwikkeling Houten organiseerde vandaag een miniconferentie waarin zij de resultaten van het project De Buren presenteerde. Met het project De Buren is een actieve poging ondernomen om ‘vraag en aanbod op sociaal gebied in de wijk Zuidoost in Houten bij elkaar te brengen en gaat daarmee op zoek naar kwaliteiten van wijkbewoners’. Opbouwwerker Willem Nijssen, voor wie dit symposium ook een soort afscheidssymposium was omdat hij met pensioen gaat, vertelde de vijftig aanwezigen hoe hij te werk was gegaan en waarom het project langzaam maar zeker uitgroeide tot een succes.
Daaraan voorafgaand mocht ik een inleiding houden over ‘Opbouwwerk als sociale architectuur’, waarin ik mijn gebruikelijke ei kwijt kon over frontprofessionals en het ‘heruitvinden’of ‘herontwikkelen’ van het publieke domein. Zeg maar het op een na laatste hoofdstuk van Koning Burger. De opbouwwerker is in mijn ogen het prototype van zo’n moderne frontprofessional, en het project De Buren een mooi voorbeeld van sociale architectuur.
Maar eigenlijk kan ik het niet beter vertellen dan Willem Nijssen (zie foto hieronder) zelf, die mij toen hij mij uitnodigde de volgende wijsheden per e-mail toezond:
Weet je, Jos, ik doe het opbouwwerk al vele jaren. Na enige jaren in het management werd ik doodongelukkig van de uitzichtloze stress, dus ben ik weer snel in de uitvoering gegaan. Elke keer weer word ik gemotiveerd door mensen, die oprecht bereid zijn om iets van hun flat, straat of buurtje te maken. Vervolgens bouw ik een netwerkje, een overleg of hoe dan ook een staketsel waarbinnen van alles kan gaan gebeuren. Dan zit je bij elkaar en ga je het sociale levensspel met elkaar spelen. Je maakt er iets moois van. En de meest ontroerende momenten in mijn werkzame leven zijn geweest en nog steeds, wanneer je dan samen met elkaar net zolang aan dat ene moment hebt gebouwd dat je weet dat je hét samen te pakken hebt. Datgene wat er onder elkaar toe doet, dat werkt in de buurt, dat energie geeft voor het vervolg. En wat hét dan is, dat weet ik niet te benoemen, maar al enige jaren is dat steeds weer waar ik naar toe werk, waarvan ik weet dat het werkt, dat moment waarvan ik overtuigd ben dat het eeuwigheidswaarde heeft, het moment waarop je heel even allemaal samen één bent en het volledig met elkaar eens bent.
(…) Afijn, dit is zo maar een eerste aanzet om tot de juiste vraagstelling voor de themamiddag te komen. (…) Kun je hier wat mee? Heb je er een beeld bij? Werkelijk, opbouwwerk is een prachtig vak en wij kunnen vaak hele mooie dingen doen met mensen in wijken. Laat ons dat doen!
Zo is het. Wie geïnteresseerd is in mijn bijdrage kan voor de powerpoint-presentatie hier klikken. Wie de tien ontwerprincipes nog eens wil nalezen moet even grasduinen op de Koning Burger-pagina op deze site.

Foto's: Lia Patist (SWOH)
Afscheidssymposium Jelle de Gruyter

16 jaar heeft Jelle de Gruyter (foto links) voor GroenLinks in de Wageningse gemeenteraad gezeten. Dit voorjaar nam hij afscheid en vandaag verzorgde de GroenLinks-gemeenteraadsfractie een afscheidssymposium over het thema ‘Pers, politiek & burger’. Ik was één van de drie sprekers, samen met de journalist Erik Reijnen van de Gelderlander en Jaap de Bruijn, campagneleider van GroenLinks. Het was een leuke bijeenkomst, met een pittige discussie over de rol van de media, over het meegezogen worden van politici in de nieuwe medialogica, over het grijze gebied tussen politieke marketing en politieke ideologie. En dat in een prachtige ambiance: een oud collegezaaltje in Het schip van Blaauw, een architectonisch juweeltje dat lange tijd van de Universiteit van Wageningen was, maar nu een bedrijfsgebouw is. En een monument, uiteraard. Zie de foto’s hieronder.


Wie geïnteresseerd is in mijn bijdrage kan voor de powerpoint-presentatie hier klikken. Mijn verhaal was overigens een weergave van het hoofdstuk De boodschapper is wel schuldig,, maar wie dat wil lezen moet toch nog even het boek Koning Burger. dat kan via de Koning Burger- pagina op deze site. Of via de boekhandel.

Dag van de Dialoog in Amsterdam

Vandaag vond in Amsterdam de Dag van de Dialoog plaats. Een initiatief dat na de moord op Theo van Gogh is genomen om de spanningen uit de stad te halen. Het thema van de Dag van de Dialoogwas dit jaar identiteit. Woningcorporatie Ymere organiseerde daartoe in de japanse tuin in Artis een dialoogtafel over identiteit in relatie tot wonen. Specifiek over de identiteit van de woonomgeving, de identiteit van buurten.
Er wordt op veel plaatsen gestreefd naar gemengde wijken. Wat bedoelen we er eigenlijk mee? Gemengd naar inkomen? Leeftijd? Cultuur? Leefstijl? Bedoelen we hetzelfde als we over gemengde wijken praten? Buurten kunnen meer (‘gemengde wijken’) en minder (‘mozaïekstad’) gemengd zijn. Welk ideaal streef je na? Wat is de ideale buurt en hoe bereik je die? Gaat het om het voorkomen van ‘onderkant-wijken’? Is het op basis van leefstijl kiezen van de woonomgeving alleen weggelegd voor de kansrijken?
De samenstelling van het gezelschap was als volgt (zie foto):
­ Arjen Zandstra, partner Rigo Research en Advies
­ Arthur Verdellen, regisseur Sociale Cohesie en directeur Bureau Wij Amsterdammers
­ Pieter de Jong, bestuurder Ymere
­ Cihan Tekeli, lid Moslim Jongeren Amsterdam
­ Ton Rutjens, partner Holland Branding Group
­ Gert Jan Hagens, managing partner The SmartAgent Company
­ Jos van der Lans, journalist/publicist, lid Eerste Kamer voor Groen Links
­ Tarik Youssif, Halal magazine, voorzitter denktank Sociale Cohesie stadsdeel Oost/Watergraafsmeer
Het was een aardig gesprek, in een mooie omgeving. Echte spannende inzichten leverde dat niet op, maar misschien is dat ook wel te veel gevraagd. Ik heb weer een paar aardige mensen leren kennen.
Achtste en laatste Prinsjesdag

Vandaag was mijn achtste en laatste Prinsjesdag. Ik kan daar niet echt rouwig om zijn. Prinsjesdag is een ledige dag, waarin je in een ceremonie mag figureren. Sommigen van mijn collega’s van andere partijen vinden het prachtig, zijn al maanden met hoedjes in de weer, maar mij overvalt elke keer weer dat gevoel van niksigheid, van beeldvulling. Kijken en gezien worden, dat is het motto. En o ja, de Koningin las een feestrede voor en het kabinet meldt dat het ons weer voor de wind gaat. De drie miljard die nodig is om de riolering in het land op orde te brengen als gevolg van het veranderende klimaat, daar werd vandaag niet over gerept. Ook niet door mij overigens. Figuranten wordt nu eenmaal niets gevraagd. Hieronder mijn impressie.








Inbreng plannen Dekker

Je zou het bijna vergeten, maar vandaag werd er door de oppositie in de Senaat ook nog een beetje gewerkt. Op het allerlaatste moment dat het mogelijk was (wij hebben geen haast) leverden PvdA, SP en GroenLinks ieder apart hun uitgebreide inbreng in met betrekking tot de zogeheten wet 'Interimwet Betlaalbaarheidsheffing'. Dat is een van de peilers van de plannen-Dekker, en het regelt het feit dat de verhuurders moeten gaan mee betalen aan de bekostiging van de huurtoeslag door een afdracht te doen opbasis van de WOZ-waarde van hun woningen. Daar staat tegenover dat zij ruiimere mogelijkheden krijgen om de huur zelf te mogen beapelen. Alleen: dat is een andere wet die nog doord e Tweede Kamer moet. Goede kans dus dat dat niet lukt voor de verkiezingen en dan zijn de plannen van Dekker eigenlijk van de baan. Dat zou mooi zijn. Daarom zijn wij vandaag begonnen met een buitengemeen kritische inbreng op de plannen.
Wie de hele inbreng na wil lezen, moet hier klikken.
Bureaucratie in de zorg (2)

Reactie op weblog 15 september

Ik ben het helemaal eens met het schrijven over de bureaucratische zorgsector. Ik werk zelf als ambulant begeleider bij mensen met niet aangeboren hersenletsel. In de 15 uur die ik per week werk, had ik 4 jaar geleden 13 uur direct contact met de clienten. De overige 2 uur waren bedoeld voor rapportage en overdracht.
Tegenwoordig moet er zoveel geregistreerd worden, zoveel plannen op papier staan, doelen geformuleerd worden, herschreven worden etc. omdat bv. de zorgverzekeraars dat eisen. Mijn werk bestaat nu uit 4 uur direct cliëntcontact, en de overige 11 uur ben ik bezig met schriftelijk werk. Dit terwijl het aantal clienten ook nog is toegenomen. Per saldo heeft een client dus een klein stukje zorg over gehouden.
Bovendien moeten we ons inderdaad houden aan protocollen en richtlijnen, waardoor je soms voor belachelijke situaties komt te staan. Mijn collegaas en ikzelf hebben ooit om heel andere redenen voor dit vak gekozen! Het is frustrerend voor ons, maar voor de clienten, die afhankelijk zijn van onze zorg, is het nog schrijnender.


Jeanet Janssen
Van Dam tot Dam - loop
Geweldig weer, prima sfeer, en het liep vanzelf, vanaf het begin. Elke kilometer onder de vijf minuten, en dat hield ik tot mijn eigen verbazing vol tot aan het einde. En dus stond er ineens een PR in de boeken: 3 seconden sneller dan 2004 - 1:17:14, wat goed is voor een gemiddelde kilometertijd van 4:48 min. Maar 12% van de deelnememde mannelijke recreanten was sneller, maar dat betekent dat maar liefst 88% langzamer was. Het plaatje hieronder beeldt dat uit. Maar eerst de harde feiten:

Afstand: 10 Engelse Mijl trimloop
Categorie: Mannen recreanten
Totaal plaats: 758 / 8304
Categorie plaats: 692 / 5346
Snelheid: 12,502 km/uur
5 kilometer: 24:02 (24:02)
10 kilometer: 47:54 (23:52)
15 kilometer: 12:09 (24:15)
Netto tijd: 1:17:14



Opstand in zorg tegen bureaucratie
De victorie begint dit keer in het zuiden van het land, getuige onderstaand bericht uit het Financieel Dagblad. Ondernemingsraden uit de publieke sector van Nederland sluit u aan.
De ondernemingsraden van tien instellingen in de geestelijke gezondheidszorg (GGZ) komen in verzet tegen de toenemende bureaucratisering in de sector. De organisaties, waar in totaal zo'n 25.000 mensen werken, bedienen vrijwel heel Zuidwest-Nederland en een deel van Gelderland en Zuid- Holland.

'Het is genoeg geweest', zegt Jaak Schenk, sociaal-psychisch verpleegkundige en woordvoerder van de ondernemingsraden. 'De professionals in onze sector krijgen steeds minder ruimte om hun beroep uit te oefenen. We worden steeds meer afgerekend op procedures, en steeds minder op de kwaliteit van ons werk.'
Voorbeelden van ontsporing heeft Schenk genoeg. 'Ik moet bijvoorbeeld per dag minimaal vijf contacten met patiënten hebben, die elk minimaal veertig minuten moeten duren - dáár rekent het management mij op af, en niet op de inhoudelijke kwaliteit van die contacten. Toen ik in een TBS- instelling werkte, is een collega neergestoken door een TBS'er. In plaats van zich om die collega te bekommeren, gingen ze op de afdeling op zoek naar het protocollenboek.'
In de GGZ-sector hebben steeds minder managers een medische achtergrond, zodat leidinggevenden vaak niet op inhoudelijk niveau met hun personeel kunnen overleggen. Schenk: 'Er is bijvoorbeeld geen enkele manager die aan ons heeft gevraagd hoe de diagnose-behandelcombinaties het best konden worden ingevoerd.'
De tien ondernemingsraden gaan in oktober een symposium rond het thema bureaucratisering organiseren en een manifest opstellen. Het doel is om professionals binnen andere organisaties te mobiliseren. Hoe de acties er daarna concreet uit gaan zien, kan Schenk nog niet zeggen. 'In onze sector ga je nu eenmaal niet zo makkelijk in staking.'
De reacties uit de GGZ-sector zijn tot dusver overweldigend, zegt Schenk. 'Normaal gesproken krijg je als ondernemingsraad niet zo-veel respons van je achterban. Maar sinds we hiermee bezig zijn, stromen de e- mails binnen. Er zijn zoveel mensen in onze sector die zich in hun beroepseer aangetast voelen. De limiet is echt bereikt.'
Teken: nog 40.000 handtekeningen!!!!




Splitsingswet: Beter ten halve gekeerd, dan....

Morgen begint de Eerste Kamer officieel aan de behandeling van de zogenaamde Splitsingswet. Dat is de wet die medewerkers van de energiebedrijven (NUON, Essent, Eneco) er toe verleidde om het gram van het Nederlandse volk over zich af te roepen door aan te kondigen dat zij het licht zouden uitdraaien bij de wedstrijd Nederland-Wit Rusland, nota bene in de lichtstad Eindhoven. Een dreigement waarvan ze bovendien bij de notaris hadden laten vastleggen dat het fake was. Een mooier bewijs dat wij in een madiale aandachtmaatschappij leven is de laatste jaren niet geleverd.
Maar goed, ondertussen is dit wel een problmatisch wetsvoorstel. Echt een kindje van Laurens-Jan Brinkhorst, waarvan het de vraag is of zijn opvolger Joop Wijn er nu wel zo gelukkig mee is. Binnen zijn partij, het CDA, bestaan er steeds meer vraagtekens over. Naar het schijnt is hij nu koortsachtigh aan het overleggen met EersteKamerleden die er toe doen (dat zijn dus de VVD, CDA en PvdA-woordvoerders) of hij hier wel mee door moet gaan. GroenLinks was in de Tweede Kamer voor, maar de Eerstekamerfractie twijfelt. Het liefst zouden wij zien dat het hele pakket nog eens goed door een nieuw kabinet wordt overwogen. Want waarom zouden wij verder gaan dan de grote landen in Europa die slechts tot een juridisch-administratieve splitsing bereid zijn en niet tot een vergaande splitsing zoals deze wert beoogt? Worden we nu echt zoveel wijzer als het NUON dadelijk door een of andere grote Europese energiegigant wordt overgenomen die zelf geen last heeft van een opgesplitst bedrijf in het moederland?
Niet nu even doordrukken is daarom de insteek van de GroenLinks-gfractie die haar inbreng in de bahndeling om die reden als volgt begint (met excuus voor het statige taalgebruik):
De leden van de fractie van GroenLinks hebben met gevoel van aarzeling kennisgenomen van het voorliggende wetsvoorstel. Zij zien het wetsvoorstel als de uitkomst van een langdurig wetgevingsproces, waarin het parlement aanvankelijk wilde voorkomen dat de energiemarkt geheel geprivatiseerd zou worden. Grote politieke consensus ontstond over de opvatting dat dan tenminste het transportnetwerk in publieke handen zou moeten blijven, waardoor er een splitsing moest worden aangebracht tussen netwerkeigendom en netwerkbeheer aan de ene kant en energieleverantie en –productie aan de andere kant. De leden van de fractie van GroenLinks aarzelen echter omdat zij vrezen dat de geopolitieke omstandigheden en de ontwikkelingen in andere lidstaten van de Europese Unie vraagtekens doen plaatsen bij de praktische realiteitswaarde van dit theoretische uitgangspunt van deze wet. Wat in 2000 een reële optie was gezien de te verwachten ontwikkelingen in Europa lijkt anno 2006 minder voor de hand liggend juist gezien de ontwikkelingen zoals die zich met betrekking tot de energieproductie en – leverantie in Europa en daarbuiten hebben voltrokken. Kortom, geldt voor dit wetsdossier niet het spreekwoord: ‘beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald’?
Daar komt bij dat de leden van de fractie van GroenLinks zich afvragen of dit kabinet, dat met een beperkte missie voor een korte periode aan de slag is, moet willen tekenen voor zo’n vergaande en ingrijpend wetsvoorstel als thans voorligt. Terughoudendheid en zorgvuldigheid waren immers twee kernwoorden in de regeringsverklaring van het kabinet Balkenende III. Daarin gaf de regering aan het totstandbrengen van een ‘volwaardige en degelijke begroting’ als haar voornaamste verantwoordelijkheid te zien. Terughoudendheid zou vervolgens worden betracht bij het nemen van ingrijpende maatregelen, die in de samenleving als controversieel worden ervaren. Naar de mening van de leden van de fractie van GroenLinks zou dit kabinet in overeenstemming met zijn uitgangspunten handelen als zij de afronding van het voorliggende wetsvoorstel aan het komende kabinet zou overlaten.
Wie de hele inbreng na wil lezen, moet hier klikken.

GroenLinks start campagne

Als de GroenLinks-verkiezingscampagne net zo spetterend wordt als het optreden van Ellen ten Damme vanmiddag in Amsterdam bij de start van de campagne, dan kan het niet meer stuk. Wat een energie, wat een plezier, en wat een allrounder. Prachtige stem, meerdere instrumenten beheersend, en nog een goede act ook. Daar kan menig politicus een poepie aan ruiken.
En natuurlijk was er ook een starttoespraak van Femke Halsema, een mooie aanklacht tegen Het Nederland van de benauwenissen dat sinds 2002 onder politieke regie van Balkenende I t/m III aan het verrijzen is. Mooi, maar te vrezen valt dat je er geen verkiezingen mee wint. Tenzij de campagne natuurlijk een zelfde dynamiek krijgt als Ellen ten Damme ten toon spreidt.



Geuzen beginnen seizoen



Nog een weekje en de competitie begint weer. Vandaag speelden GeuzenMiddenmeer C4 een toernooitje in eigen huis, da then niet echt kon inspireren. Drie keer tegen Taba (c5, c4, c3), dan ziet het je ook geen voor de ogen. Maar het weer was mooi, de stemming goed en we worden dit jaar bovnedien gesponsord met vier ballen van de WK- organisatie, afdeling Nederland, die als tegenprestatie een fraaie elftalfoto krijgt toegezonden. Daar wilden de heren zich wel voor inspannen.

ASW Meesterprijs & lezing over nieuwe professional

Vandaag mocht ik een lezing verzorgen ter gelegenheid van het toekennen en uitreiken van de jaarlijkse ASW Meesterprijs van de faculteit Sociale Wetenschappen van de Universiteit van Utrecht. Ik zit in de jury en die heeft zich vorige week gebogen over negen thesis, zo heten tegenwoordig de scripties waarmee studenten hun Master-opleiding afronden. Dat was niet alleen een flinke kluif, ingewikkelder was dat de jury behoorlijk verdeeld was over twee thesis.


Een oorspronkelijk werkstuk van Vera Veldhuis (links op de foto's) over de vraag waarom werknemers al dan niet overstappen naar een andere sector in de arbeidsmarkt. Wanneer lukt, wanneer niet? Het andere werkstuk was een gedegen onderzoek van Janneke Noordman (rechts) naar het verloop van voorlichtingsgesprekken van verpleegkundigen met ouderen die chemotherapie krijgen. Een heel gedetailleerd en fijnbesnaard onderzoek naar hoe er met emoties kan worden omgegaan en hoe dat beter moet. Dat was dus een keuze tussen durf en degelijkheid die de jury ernstig verdeelde, waarbij uiteindelijk de degelijkheid (Janneke Noordman) het won. Vera Veldhuis kreeg – als troost – een eervolle vermelding. Ook mooi.
In het juryrapport staat de prijswinnende these als volgt omschreven:
De these van Janneke Noordman is een verslag van een uitstekend onderzoek naar de voorlichting over chemotherapie aan oudere kankerpatiënten. Zij heeft gewerkt met een vragenlijst voor patiënten en met observaties aan de hand van video-opnamen waarbij twee verschillende observatie-instrumenten werden gebruikt om de opnamen mee te coderen. Aan de constructie van de vragenlijst heeft Janneke Noordman aanzienlijk bijgedragen. Door het gebruik van deze twee methoden kon zij een vergelijking maken van de wensen van de patiënten ten aanzien van voorlichting over chemotherapie en de feitelijke voorlichting door verpleegkundigen tijdens het medische gesprek. Op die manier kon worden vastgesteld in hoeverre aan de wensen van de patiënten tijdens de gesprekken feitelijk werd tegemoet gekomen. Zo’n analysemethode is nog niet eerder toegepast in de literatuur over medische communicatie. Het verslag van het onderzoek zit goed in elkaar, het is een goed lopend en consistent verhaal. Er is een zorgvuldige methodische reflectie. De theoretische inbedding is adequaat. Een minpunt is de wat slordige schrijfstijl. Alles bij elkaar een origineel en degelijk werkstuk, dat naar de mening van de jury een waardevolle bijdrage levert aan het onderzoek naar communicatie in medische settings.

Mijn lezing ging vooraf aan de prijsuitreiking. De titel was Koning Burger vraagt om nieuwe professionals. Het verhaal was een menging van de hoofdboodschap van mijn boek Koning Burger, en mijn pleidooi om instituties en professionals weer met het gezicht naar het ‘front’ van de samenleving te laten werken. Ik was mijn aantekeningen vergeten (moet er nog een beetje in komen), en moest het dus alleen doen met de Powerpoint- presentatie, maar die stond prachtig op een groot doek in een spiksplinternieuw zaaltje in het imponerende bibliotheekgebouw in de Uithof in Utrecht. Vooral van binnen een indrukwekkend rustig strak gebouw (zie foto). Wie de powerpoint-presentatie nog eens na wil slaan moet hier klikken. Het is een omvangrijk bestand, dus het ophalen kan even duren.

Splitsingswet strandt in Eerste Kamer

De Eerste Kamer is vandaag weer begonnen. Er werd meteen stevig vergaderd. Minister Donner kreeg het zwaar te verduren met een wetsvoorstel van bescherming van anonieme AIVD-getuigenissen, dat volgens mijn collega Diana de Wolff ‘het zoveelste voorbeeld is dat ‘er door dit kabinet op een sluipende wijze wordt gewerkt aan de infrastructuur van een politiestaat’. Des te tragischer is dat het eigenlijk alleen GroenLinks is die daar systematisch een punt van maakt. Alsof het niet een zorg van alle partijen zou moeten zijn.
Leuker was dat de Kamer de wet heeft aangenomen die het mogelijk maakt dat zwangere kamerleden ook op zwangerschapsverlof kunnen en in die tijd vervangen kunnen worden. Die kwestie werd in de jaren tachtig door het toenmalige PSP-kamerlid Andreé van Es aan de orde gesteld en is nu dan eindelijk geregeld. Er gebeuren dus ook wel eens goede dingen.
En dan de splitsingswet. De wet waarvoor het personeel van de energiebedrijven het provocerende plan bedacht hebben om het licht tijdens Nederland-Wit Rusland uit te draaien. Mij leek dat wel een goed idee, want het optreden van het Nederlands Elftal in Luxemburg was het aanzien niet waard. Zo’n elftal verdient de duisternis. Maar goed, het bleek slechts een publiciteitsstunt en de Eerste Kamer moet het wetsvoorstel, dat een splitsing beoogt tussen het elektriciteitsnetwerk (het transport) en de energieproductie en leverantie. Het netwerk moet in publieke handen blijven, het transport en de productie kan aan de markt overgelaten worden, aldus ex-minister Brinkhorst.
Welnu, de vraag is of zijn opvolger Joop Wijn dat ook vindt. Bij het CDA groeien de twijfels elke dag of dit wetsvoorstel op dit moment gegeven de Europese context wel zo’n slim plan is. De verwachting is dat hij het helemaal niet wil. De vraag is vervolgens hoe dat duidelijk wordt. Gaat de Eerste Kamer het gewoon behandelen door de minister zoveel vragen te stellen dat hij het antwoord nooit op tijd afkrijgt, waarna het wetsvoorstel demissionair wordt verklaard. Dat is de geruisloze afhandeling. Of gebeurt er nog iets pontificaals, bijvoorbeeld als de kamer de minister dwingt om kleur te bekennen gaat hij nu voor deze wet of niet?
Vooralsnog kiest de kamer voor de geruisloze weg. Volgende week leveren we vele honderden vragen in, waar het ministerie van EZ wel even mee zoet is. Maar een van de vragen zal zijn of deze minister dit Brinkhorst- project ook politiek in volle overtuiging tot zijn eigen project zal verklaren, en ik sluit niet uit dat Wijn dan eieren voor zijn geld kiest. De medewerkers van de energiebedrijven kunnen echter met gerust hart gaan slapen en ’s avonds het licht uit doen: die splitsing komt er vooralsnog niet.

Reactie op artikel in TSS

Beste Jos,

Op mijn werk kreeg ik het laatste nummer van TSS toegespeeld, die met dat artikel van jouw hand: de managers:revolutionairen! Meestal kom ik er niet aan toe enig tijdschrift over mijn werk te lezen maar deze keer gelukkig wel. Lezing bezorgde mij een sterk gevoel van herkenning. Vlak voor ik in augustus met vakantie ging had ik met mijn team van maatschappelijk werkers gepraat over het enorme tijdsbeslag van onze registratie en rapportageverplichtingen. Oudere maatschappelijk werkers verzekerden mij dat ze lang niet meer zo productief kunnen werken als 10 jaar geleden. Ze besteden gewoon veel meer tijd aan het registreren en verslag leggen dan toen. Ikzelf besteed veel meer tijd dan ik zou willen aan het uitdraaien van die gegevens en het maken van rapportages voor onze opdrachtgevers. Tijd die ik duizend keer liever aan werkbegeleiding en kwaliteitsontwikkeling zou besteden. Ik waagde het even hardop te dromen: een bedrijfje van en door professionals. Oudere ervaren maatschappelijk werkers en jonge ondernemende maatschappelijk werkers, samen bereid enige zakelijke risico’s te nemen. Door in te schrijven op aanbesteding van welzijnswerk; specifieke onderdelen ervan die we samen van haver tot gort kennen, opdrachten verwerven. Met de opdrachtgever dan overeenkomen alleen op een zakelijke, inhoudelijke verantwoorde manier te rapporten; verbonden aan de te behalen resultaten. Alleen over zaken die er werkelijk toe doen. En zo je energie en middelen kunnen besteden aan datgene waar je voor wílt werken en waarin je je kwaliteit kunt tonen.

Toen ik je artikel las realiseerde ik me dat ik niet alleen ben, dat ik niet alleen zo denk maar dat mijn droom voortkomt uit een breed zo beleefd onbehagen en een visie die ook door veel mensen gedeeld wordt. Niet alleen in de maatschappelijke dienstverlening maar ook in de zorg en het onderwijs.

Het was heel prettig die beleving en visie zo duidelijk door jouw verwoord te kunnen lezen.

Bedankt,

Harm Puite

Regiomanager voor de Blankenberg Stichting in Amsterdam

Wie het artikel er op na wil slaan moet hier klikken.


VERHUISD!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Voor mij is deze grotendeels heen gegaan met een verhuizing. Ogenschijnlijk stelt het niks voor (ik verhuis van nummer 33 naar 31 in de Feike de Boerlaan). Maar in de praktijk is het een hell of a job. Ik zal u mijn wekenlange gevecht met de KPN om op mijn nieuwe adres een ADSL-verbinding aan de praat te krijgen besparen, maar het heeft mijn inzicht in de teloorgang van de publieke dienstverlening in dit land weer aardig aangescherpt.
Wij leven in dit land in een dienstverleningseconomie, wat in feite neerkomt dat alles volgens computergepland plan moet verlopen, want anders kom je terecht in een Kafkaiaans georganiseerde staat van permenente afhankelijkheid. Als iets mis gaat ben je veroordeeld tot een gang langs helpdesks, waar alleen mensen zijn met voornamen en types die je niet terug kunt bellen. Als je ze dagelijks spreekt, zoals ik heb gedaan, blijken ze elkaar regelmatig tegen te spreken. Garanties dat je wordt teruggebeld, worden nooit nagekomen. Zelfs officiële klachten (waar ik voor het eerst van mijn leven toe ben overgegaan) worden niet behandeld.
Maar ik heb het overleefd. De ADSL-verbinding is aan de praat, ik ben twee weken bij gekomen in Griekenland, moet nog vijftig dozen uitpakken en nu gaan we langzamerhand weer aan de slag.

De nieuwe adresgegevens luiden:

Jos van der Lans
Tekstbureau Interlinie
Feike de Boerlaan 31
1019 KS Amsterdam
tel.: 020.4194657

Het faxnummer is opgeheven.
Dat is nu ons particuliere nummer geworden:
020.4194658


Kies een periode: december 2024
november 2024
oktober 2024
september 2024
augustus 2024
juli 2024
juni 2024
mei 2024
april 2024
maart 2024
februari 2024
januari 2024
december 2023
november 2023
oktober 2023
september 2023
augustus 2023
juli 2023
juni 2023
mei 2023
april 2023
maart 2023
februari 2023
januari 2023
december 2022
november 2022
oktober 2022
september 2022
augustus 2022
juli 2022
juni 2022
mei 2022
april 2022
maart 2022
februari 2022
januari 2022
december 2021
november 2021
oktober 2021
september 2021
augustus 2021
juli 2021
juni 2021
mei 2021
april 2021
maart 2021
februari 2021
januari 2021
december 2020
november 2020
oktober 2020
september 2020
augustus 2020
juli 2020
juni 2020
mei 2020
april 2020
maart 2020
februari 2020
januari 2020
december 2019
november 2019
oktober 2019
september 2019
augustus 2019
juli 2019
juni 2019
mei 2019
april 2019
maart 2019
februari 2019
januari 2019
december 2018
november 2018
oktober 2018
september 2018
augustus 2018
juli 2018
juni 2018
mei 2018
april 2018
maart 2018
februari 2018
januari 2018
december 2017
november 2017
oktober 2017
september 2017
augustus 2017
juli 2017
juni 2017
mei 2017
april 2017
maart 2017
februari 2017
januari 2017
december 2016
november 2016
oktober 2016
september 2016
augustus 2016
juli 2016
juni 2016
mei 2016
april 2016
maart 2016
februari 2016
januari 2016
december 2015
november 2015
oktober 2015
september 2015
augustus 2015
juli 2015
juni 2015
mei 2015
april 2015
maart 2015
februari 2015
januari 2015
december 2014
november 2014
oktober 2014
september 2014
augustus 2014
juli 2014
juni 2014
mei 2014
april 2014
maart 2014
februari 2014
januari 2014
december 2013
november 2013
oktober 2013
september 2013
augustus 2013
juli 2013
juni 2013
mei 2013
april 2013
maart 2013
februari 2013
januari 2013
december 2012
november 2012
oktober 2012
september 2012
augustus 2012
juli 2012
juni 2012
mei 2012
april 2012
maart 2012
februari 2012
januari 2012
december 2011
november 2011
oktober 2011
september 2011
augustus 2011
juli 2011
juni 2011
mei 2011
april 2011
maart 2011
februari 2011
januari 2011
december 2010
november 2010
oktober 2010
september 2010
augustus 2010
juli 2010
juni 2010
mei 2010
april 2010
maart 2010
februari 2010
januari 2010
december 2009
november 2009
oktober 2009
september 2009
augustus 2009
juli 2009
juni 2009
mei 2009
april 2009
maart 2009
februari 2009
januari 2009
december 2008
november 2008
oktober 2008
september 2008
augustus 2008
juli 2008
juni 2008
mei 2008
april 2008
maart 2008
februari 2008
januari 2008
december 2007
november 2007
oktober 2007
september 2007
augustus 2007
juli 2007
juni 2007
mei 2007
april 2007
maart 2007
februari 2007
januari 2007
december 2006
november 2006
oktober 2006
september 2006
augustus 2006
juli 2006
juni 2006
mei 2006
april 2006
maart 2006
februari 2006
januari 2006
december 2005
november 2005
oktober 2005
september 2005
augustus 2005
juli 2005
juni 2005
mei 2005
april 2005
maart 2005
februari 2005
januari 2005
december 2004
november 2004
oktober 2004
september 2004
augustus 2004