JOS VAN DER LANS - WEBLOG / TWITTER

Tijdens mijn politieke carrière als Eerste Kamerlid (1999-2007) was ik een van de eerste politici die in 2004 een eigen - tamelijk primitief - weblog begon. Eerst vooral vanwege mijn politieke activiteiten/meningen, maar in de loop der tijd steeds meer over mijn publicaties en publieke optredens als journalist en publicist. Zo werd het weblog een etalage voor iedereen die op hoogte wilde blijven van mijn gepubliceerde artikelen en columns, van gebeurtenissen waar ik bij ben geweest, van observaties die ik doe, van meningen die in mij opwellen, of van andere persoonlijke wetenswaardigheden.

Het is geen dagboek, maar wel een soort maandboek geworden, waar ik zelf regelmatig in terug blader om nog even na te gaan hoe het ook al weer zat.

Reacties worden op prijs gesteld. Stuur een email naar: info©josvdlans.nl

weblog - maart 2006
De strapatsen van Zalm

De Kamer – het wordt eentonig, ik geef het toe – stelde vandaag weer eens weinig voor. Althans wat mijn bijdrage betreft. Er was een discussie over excellent onderwijs, waar de GroenLinks-fractie niet aan deelnam, en iets over arbeidsrecht, waar we wel aan meededen, maar wat ik niet begreep. Dus ging het plenaire gedeelte geheel langs me heen. Ik had nog wel een commissiebijeenkomst Verkeer en Waterstaat, waar we even gediscussieerd hebben over de strapatsen van Zalm, die in een uitvoerige brief aan de Tweede Kamer uit de doeken doet hoe hij de aandelen van Schiphol denkt te verkopen, terwijl de Eerste Kamer daar nog over moet beslissen. Enfin, daarover vond vandaag in de Tweede Kamer een spoeddebat plaats en de commissie is in blijde verwachting van een Nader Memorie van Antwoord, dus hebben we besloten daar maar op te wachten en nu niet hoog van de toren te gaan blazen. De rest van de middag ging heen met een bezoek aan de Raad voor Maatschappelijke Ontwikkeling. Zie hier boven.
Een schande: de RMO wordt opgeheven!


Begin jaren negentig waren er nog zo’n 150 advies- en overlegorganen in Den Haag. Nu zijn dat er nog zo’n 20 à 25, denk ik. Ik heb het nooit precies geteld. Elk ministerie heeft er één en dan zijn er nog een paar losse. Mijn favoriete raad is de Raad voor Maatschappelijke Ontwikkeling, oftewel de RMO. Dat is de Raad die wordt gefinancierd door het ministerie van VWS (dat overigens in de Raad voor Volksgezondheid en Zorg nog een tweede advies raad heeft. De RMO is, zeg maar uit de oude welzijnspoot voortgekomen.
Onder leiding van de Hans Adriaansens heeft de RMO de afgelopen jaren zo’n tien rapporten uitgebracht, die allemaal de kern raken van de discussies over de Nederlandse verzorgingsstaat. Als één van de eerste ‘denktanks’schreef zij een prachtig advies over Actief Burgerschap. In het advies ‘Bevrijdende Kaders’ ging de Raad voorop in de kritiek op de afrekencultuur in de publieke sector. Vers van de pers is een rapport over ‘eigen verantwoordelijkheid’. Wie in Nederland even bij de sociaal-politieke les wil komen is zo bijgelezen: de laatste tien RMO- adviezen even doornemen en je kan weer alle zaaltjes in het land af.
Helaas. Een paar jaar geleden is er een motie-Verhagen aangenomen waarmee vijf miljoen op de adviesraden moet worden bezuinigd en nu heeft men in de topregionen van het ministerie bedacht dat twee raden eigenlijk onzin is. Dus moet dat bij maar bij elkaar. De netto bezuiniging die daarmee kan worden ingeboekt is: € 400.000,-
Dat is volkomen belachelijk. Zo ongeveer de enige raad in Nederland die een bredere agenda heeft, die intellectueel interessante producties levert die zijn kennissporen dwars door gemeenten en instellingen trekt (het rapport over opvoedingsondersteuning is de onderlegger voor nagenoeg alle vormen van lokaal jeugdbeleid), en wat besluiten de technocraten aan de top van VWS. Weg ermee, daar hebben we niks aan. Laat er maar een Raad voor Zorg en Maatschappelijke Ondersteuning komen. is wel zo makkelijk, en ook nog eens een stuk dienstbaarder aan het beleid. De WMO komt er immers aan.
Dat is van een kortzichtigheid en benepenheid waar je eigenlijk geen getuige van wilt zijn. Maar het gebeurt. In mei dreigt het doek definitief te vallen. Tenzij de mensen in dit land die hun hoofd erbij willen houden en denkwerk nog waarderen daar een stokje voor steken. Ik ga mij op acties beraden, en wie mee wil doen of denken kan zich melden: vdlans@xs4all.nl
EK begint aan WMO, defensie verdeelt GL

De Eerste Kamer is vandaag begonnen aan de behandeling van de Wet Maatschappelijke Ondersteuning. Dat is in feite een revolutionaire wet, want de WMO haalt een enorm bedrag uit de AWBZ (de kosten van huishoudelijke verzorging) en schuift dat door naar gemeenten, waar het aangewend kan worden vanuit een nieuw wettelijk regime, waarin ook de Welzijnswet en de Wet Voorzieningen Gehandicapten (WVG) worden ondergebracht. Het gemeentelijke budget neemt daarmee in sommige gevallen met wel 40% toe, je kunt dus met gerust hart spreken van een gigantische decentralisatie. Den Haag verschuift macht naar gemeenten.

Dat is geen edelmoedig Haags gebaar. Dat is voor een deel berekening. Weliswaar wordt de enorme hoeveelheid AWBZ-geld budgettair neutraal doorgesluisd, maar dat budget wordt wel min of meer bevroren. Terwijl dat binnen de huidige AWBZ-aanspraken en onder het gesternte van de vergrijzing juist de komende jaren fors zou toenemen. Dus volgend jaar is het geen bezuiniging, maar alle jaren daarop wel. En dan zitten de gemeenten met de gebakken peren.
De Tweede Kamer heeft de WMO inmiddels totaal herbouwd, waarbij de belangrijkste wijziging is dat er een compensatieplicht komt. Dat wil zeggen: gemeenten moeten mensen die door een gebrek op enigerlei wijze niet mee kunnen doen aan de samenleving zo compenseren/ondersteunen dat zij wel mogelijkheden hebben. Dat is een afdwingbaar recht. En dat maakt de Wet ook draaglijker, want er is dan alle reden om te zeggen dat zulke zorg- en welzijnsverplichtingen ook inderdaad beter, effectiever vanuit een lokaal niveau georganiseerd kunnen worden.
Of dat ook daadwerkelijk gebeurt is natuurlijk nog maar de vraag. Er is nog veel onduidelijk, genoeg om daar nu nog zo’n kleine 45 vragen over aan de regering te stellen. De WMO zal in de Eerste Kamer als het ministerie van VWS zijn werk gewoon op tijd verricht in de loop van juni behandeld worden. Echt spannend is het – na de make-over in de Tweede Kamer - niet meer. Maar de wet is ingrijpend genoeg om er in de senaat uitvoerig bij stil te staan. Collega Tof Thissen en ik trekken de kar samen, maar Tof zal uiteindelijk het woord voeren. Geïnteresseerd in de vragen, klik hier.

Verder voerde de Kamer vandaag een begrotingsdebat over Defensie en de NAVO. Beleidsterreinen waar de nodige kritische noten over zijn te kraken (Irak, Afghanistan, mensenrechtenbeleid VS, Guantanabay, Bush-doctrine en de Nederlandse volgzaamheid, etcetera). Voor GroenLinks deed Leo Platvoet dat vandaag. Hij doet dat voortreffelijk. Over één ding worden we het echter nooit eens: moeten we voor of tegen de begroting stemmen. Leo stemt tegen omdat het defensiebeleid het kielzog opzoekt van de Bush- agenda. Collega Tof Thissen volgt hem (dit jaar) daarin. Diana de Wolff en ik zijn al jaren geleden opgehouden tegen de begroting te stemmen. We stemmen tegen wetten/besluiten waar we het niet mee eens zijn, maar niet tegen de begroting als zodanig. In principe steunen wij de ombouw van ons defensieapparaat naar een vredesmacht, en vinden in de Nederlandse slaafse houding ten opzichte van Bush onvoldoende reden om deze ombouw als zodanig te verwerpen. Kortom: twee GL-senatoren zijn tegen, twee voor. Dat geeft ook mooi de discussie in GroenLinks-gelederen weer.

Zalm wil privatisering Schiphol forceren

De Eerste Kamer is nog volop bezig met de 'Wijziging van de Wet luchtvaart inzake de exploitatie van de luchthaven Schiphol'. Die wet biedt het kader voor de mogelijke vervreemding van de verkoop van de aandelen van de Luchthaven Schiphol. Strikt genomen heeft Zalm deze wet niet nodig om de aandelen te verkopen, hij kan daartoe op basis van de Comptabiliteitswet zelf een besluit toe nemen. Maar netjes is dat niet, juist omdat er in de Eerste Kamer grote bezwaren leven tegen privatisering van Schiphol. Vandaag kwam het PvdA-Tweede Kamerlid Adrie Duijvestein met een persbericht waarin duidelijk wordt dat Zalm de Eerste Kamer gewoon bruskeert en zijn zin doordrijft. Hieronder de tekst van het persbericht:
Het was vrijdagavond om 21.48 uur dat de minister van Financiën de Tweede Kamer en brief stuurde over de vervreemding van de NV Luchthaven Schiphol. Letterlijk schrijft Zalm:
‘Ik zal mij ervoor inspannen de vervreemding van een minderheidsbelang in NVLS door middel van een gecombineerde beursgang en onderhandse plaatsing tot een succes te maken. De voorbereidingen voor dit verkoopproces zal ik dienovereenkomstig ter hand nemen. Ik reken daarbij op uw vertrouwen voor de uitvoering van deze exercitie en zal conform de Comptabiliteitswet 2000 na de vervreemding verantwoording afleggen.’
De fractie van de PvdA is stomverbaasd over deze brief. Zalm kan namelijk nog helemaal geen aandelen vervreemden aangezien de Eerste Kamer de aanpassing van de Wet Luchtvaart die privatisering mogelijk maakt nog niet heeft goedgekeurd. De plenaire behandeling zal pas op 23 mei plaatsvinden. Bovendien is in de Eerste Kamer de strijd nog niet gestreden. Het CDA heeft grote twijfels of men het wetsvoorstel wel zal steunen en de D66 senaatsfractie heeft zich al tegen de privatisering van de NV Luchthaven Schiphol. Samen met de progressieve fracties tekent zich in de senaat een ruime meerderheid tegen de vervreemding van aandelen af.
Maar er zijn nog meer redenen voor onze verbazing. Zo heeft de Tweede Kamer – onder aanvoering van de CDA fractie - geëist dat Zalm eerst tot overeenstemming moet komen met de mede-aandeelhouders Amsterdam en Rotterdam. Die overeenstemming is er nog helemaal niet. Sterker nog: de Amsterdamse PvdA heeft in een opinieverhaal in het Parool (16 maart) aangegeven niet te willen meewerken aan de privatisering. Het is aannemelijk dat, zeker nu de VVD niet meer deelneemt aan de collegeonderhandelingen, het nieuwe gemeentebestuur tegen een privatisering van Schiphol is. Het Rijk heeft statutair de toestemming van Amsterdam nodig om aandelen te kunnen vervreemden.
Zalm voelt blijkbaar aan dat de privatisering zijn momentum aan het verliezen is en wil nu koste wat het kost in de korte regeertijd die dit kabinet nog rest zijn stokpaardje door de Kamer jagen. De legitimatie van een regeerakkoord geldt allang niet meer. Want waar in het regeerakkoord de privatisering nog wordt gemotiveerd omdat er geld moet komen voor het mobiliteitsbeleid van de landelijke overheid, probeert Zalm nu Amsterdam te verleiden met het aanbod om als eerste zijn aandelen te verkopen. Geld is dus niet zijn primaire doel. Liberalisering van Schiphol is het doel waar het hem primair om gaat.
Die indruk had de PvdA Tweede Kamerfractie al langer. Het is (1) zeer twijfelachtig of een beursgang per saldo geld oplevert. De kans lijkt groter dat het geld gaat kosten. Bovendien (2) verliest de overheid greep op de stedenbouwkundige ontwikkeling – en op een deel van de revenuen daarvan - op en rond het luchthaventerrein.
Ik heb de brief van Zalm niet gezien. Maar ik denk deze voortvarendheid van Zalm hem niet in dank zal worden aanvaard, vooral niet door het CDA dat toch al in grote twijfel vertoeft over het nut van deze operatie. Dat kan dus nog wel eens heel spannend worden....
Afscheid van bijzondere welzijnsdirecteur

Henk Kamphuis (foto rechts) was tot voor kort directeur van de welzijnsorganisatie Welstede in Ede. Vandaag werd er ter gelegenheid van zijn afscheid een minisymposium gehouden met als titel: Welzijnswerk als sociale architectuur, waar Jan Willem Duyvendak (foto links) en ik een inleiding hielden. Jan Willem over ‘individualisering’ en ‘lichte gemeenschappen’, en ik bracht onder de titel ‘Georganiseerde passie. Pleidooi voor een ouderwetse modernisering van de publieke sector’ de jongste versie van mijn verhaal over de noodzaak van een nieuw sturingsparadigma voor de publieke sector ten gehore. Een paradigma dat niet uit gaat van een vraag, een product, een voorziening of een functie, maar van een betrekking, te weten: de betrekking tussen burger en professional als de kleinst denkbare organisatorische eenheid in de publieke sector. Ik ben daar in TSS al een kruistocht voor begonnen en kon dus niet laten om daar in Ede een hele voordracht om te bouwen. Veel pretenties heb ik er niet mee, maar er zou al heel wat gewonnen zijn als het verhaal zo hier en daar mensen tot andere gedachten en overwegingen brengt.
Het is overigens ook een nadere uitwerking van mijn beschouwing voor het TSS-Jaarboek 2005, waarin ik een poging heb ondernomen om een soort topografie te ontwikkelen voor lokale zorg- en welzijnspraktijken. Nu de WMO eraan komt, gaat er in gemeenten weer volop gediscussieerd worden over het welzijnswerk. Elke vier jaar moet er een stevige lokale welzijnsvisie liggen, en ik zou het niet zo gek vinden als de gedachte uit mijn topografie inspiratie zou bieden voor dergelijke visies. Vandaar dat ik hem de komende tijd flink uitvent. Ik heb mijn Edese gehoor beloofd over deze onderwerpen een aantal teksten op de site te zetten. Hieronder kunt u deze aanklikken. Wie meer wil opsporen op deze site kan gebruik maken van de zoekfunctie.
Met Henk Kamphuis werd overigens afscheid genomen van een bijzonder soort welzijnsdirecteur. De opbouwwerker die van onderaf directeur is geworden, maar in zijn hard gewoon nog steeds een opbouwwerker, een organisator, een verbindingsman is gebleven. Dat type manager is helaas aan het uitsterven. Om twee redenen: 1. zulke lange welzijnscarrières zijn uitzonderlijk aan het worden; 2. het management is overgenomen door managers die ervoor geleerd hebben. En dat is niet altijd een verbetering.
Nadat hij door de burgemeester van Ede van een lintje van de koningin was voorzien, vertelde Henk Kamphuis in zijn slottoespraakje een fraaie anekdote. Hij vertelde waar hij nu eigenlijk trots op was. Dat was niet de hele lijst verdiensten die de burgemeester had opgesomd, maar die ene actie die hij twee maanden voor hij van functie veranderde had ondernomen. Hij stond toen voor de keus wat kan ik die twee maanden doen, en besloot toen dat het wel nuttig zou zijn dat er een kinderboerderij in een nieuwe Edese wijk zou komen. Er was geen burger die er om vroeg, geen vraag die er aan vooraf ging, het was gewoon een kwestie van logisch denken. In twee maanden was die kinderboerderij geregeld, en tot op de dag van vandaag is het bloeiende plek waaromheen tal van interessante activiteiten en voorzieningen zijn opgetrokken. Wat ik maar zeggen wil: we zullen de Henk Kamphuizen nog enorm gaan missen.

Verwijzing/doorlezen:
1. TSS-column Nieuw Paradigma 2
2. Bijdrage TSS-Jaarboek 2005 Over Keuzevrijheid
3. Schema topografie van lokale zorg- en welzijnspraktijken
4. Power Point Lezing in Ede
EK-debat over 'good governance' in onderwijs

Ik had mij vandaag voorbereid op een rustig Kamer-dagje, maar toen ik mij in Den Haag in onze fractiekamer meldde, bleek dat collega Tof Thissen ziek was. Hij stond vandaag op de rol om namens GroenLinks een bijdrage te leveren aan een themadebat over ‘Good Governance’ in het onderwijs. Dat gaat over verantwoording, toezicht, democratisering, kwaliteitscontrole, alles dat te maken heeft met het bestuur van onderwijsinstellingen. Een belangrijk debat, dus keken al mijn collega’s mij verwachtingsvol aan: of ik Tof niet even kon vervangen, want per slot van rekening was ik zijn plaatsvervanger. Dat is over het algemeen niet een groot probleem want de meeste parlementariers bereiden een speech op papier voor, en als ze dan ziek zijn is het eigenlijk een kwestie van voorlezen. Helaas, niet in dit geval, want Tof is een welbespraakt parlementarier die nooit iets op papier zet. Dat maakt het vervangen een stuk moeilijker, kan ik u verklappen.

Maar goed ik heb me er doorheen geslagen. Ik heb wat aantekeningen gemaakt en een betoog opgebouwd van dertien minuten, met een complete analyse dat de verzelfstandiging van publieke instellingen, zoals in het onderwijs, door decentralisering en deregulering, gepaard moet gaan met een overdrachtsagenda die richtlijnen biedt over democratisering van instellingen, de wijze van intern en extern toezicht, een burgerlogica (betrokkenheid van clienten en burgers) en een statuut voor verantwoording. Het was een beetje abstract en weinig op het onderwijs afgestemd, maar gezien de omstandigheden was het zo beroerd nog niet. Minister Van der Hoeven kon er weinig mee, behalve zeggen dat ik belangrijke dingen had gezegd.
Ik heb de tweede termijn niet meegemaakt. Ik vond het belangrijker om naar de bijeenkomst van ‘Een Ander Nederland’ te gaan. Bovendien bleek ieder kamerlid weer zijn eigen stokpaardjes te berijden, zodat het helemaal geen themadebat was over ‘good governance’, maar een gewoon begrotingsdebat over onderwijs. En daar weet ik al helemaal niet de ballen van.

Wie de hele bijdrage (achteraf enigszins gefatsoeneerd, ik geef het toe) nog eens wil nalezen, klik hier.
Maurice de Hond bij 'Een Ander Nederland'


Vandaag was Maurice de Hond op bezoek bij 'Een Ander Nederland', het informele gezelschap linkse parlementariers dat met een zekere regelmaat in het Haagse etablissement "De Kluis" bijeenkomt om de de kansen van linkse samenwerking te wegen en te ontwikkelen. Dat zijn altijd leuke bijeenkomsten, met veel discussie. Vandaag bespraken wij met de energieke Nederlandse opiniepeiler de gemeenteraadsverkiezingen en de gevolgen daarvan. Ik citeer hier even uit het weblog van Anja Meulenbelt:

'Dit is wat Maurice de Hond zegt. De winst van links is voor een groot deel te danken aan de CDA kiezers met een laag inkomen die overgestapt zijn naar PvdA en SP. Dat verklaart ook waarom Groen Links niet heeft geprofiteerd van de winst van links, die heeft minder aantrekkingskracht voor de lage inkomens. Nog maar de helft van de CDA kiezers uit 2003 met een modaal of laag inkomen wil CDA stemmen. Sinds september 2004 scoren de drie regeringspartijen nooit meer dan 60 zetels.
Maar de forse meerderheid die links, PvdA, SP en GL zouden krijgen in de landelijke peiling, 79 zetels, is niet zo stevig als het lijkt. De VVD wordt weer versterkt door het aanstellen van Mark Rutte, die door het electoraat gunstig is ontvangen. Terwijl van Aartsen maar een 3,9 scoorde, haalt Rutte een 5,0. Dat is maar een klein beetje minder dan Bos.
Bos is uiteraard de belangrijke sleutel voor de electorale positie van vrijwel alle partijen in de aanloop naar de volgende verkiezingen. Tweederde van de kiezers van het PvdA hebben een voorkeur voor een linkse coalitie. Een kwart van hen wensen een combinatie met CDA of VVD. Maar Bos wenst zich niet uit te spreken waar hij heen wil.
Van die keuze gaat veel afhangen. Zou Bos in zee willen met CDA of VVD, dan moet hij er rekening mee houden dat van de PvdA stemmers die een voorkeur geven aan een linkse coalitie tweederde heeft aangegeven ook wel op SP of GroenLinks te willen stemmen. En zou hij zich niet uit willen spreken voor een linkse coalitie, dan is er een grote kans dat een fors gedeelte van die mensen bij de verkiezing naar de SP of GroenLinks gaan, de Hond schat dat dat de PvdA kan komen te staan op een verlies van 10 a 15 zetels.
Zal Bos zich voor de verkiezingen wel uitspreken voor een linkse coalitie, dan loopt hij minder kans om PvdA stemmen te verliezen, maar verstevigt hij de positie van de partijen aan de rechterkant van het politieke spectrum. Een deel van de CDAstemmen die nu zijn overgestoken naar de PvdA zullen dat dan niet doen. Ook ontstaat er in het midden dan meer ruimte voor VVD en D66. En dat heeft dan weer gevolgen voor het gat dat er aan de rechterkant ligt voor Wilders em Pastors. Kortom: alle ogen zullen gericht zijn op Wouter Bos.
Lees overigens zelf het fotorijke verslag van Anja in haar altijd leuke weblog
.
Maurice verhaal leverde een geanimeerde discussie op. Wat moet Wouter Bos doen? We kwamen er - begrijpelijkerwijs - niet uit. Bos zal zo is de verwachting voor de verkiezingen geen keuze maken, om electoraal zo veel mogerlijk mensen te vriend te houden. Vermoedelijk is dat electoraal ook de beste strategie, maar je kunt op je vingers aftellen dat hij honderdduizend keren door de media met de vraag bestookt zal worden. De druk om zich uit te spreken zal met het anderen van de verkiezingen toenemen. Maar goed, voorlopig zijn er nog dertien maanden te gaan.

Maurice de Hond maakte van de gelegenheid gebruik om een hartekreet te slaken over de zaak-Louwes, een man die volkomen ten oinrechte vast zit. Nederlamd als bananenrepubliek.


Juist omdat de avond als thema “Een Ander Nederland” heeft had ik ook graag u vanavond iets vertelt over mijn ervaringen met “Nederland Rechtsstaat”. Tot 6 maanden geleden zou ik gedacht hebben dat dit echt zo is, maar de laatste maanden heb ik helaas kunnen vaststellen dat er in Nederland dingen gebeuren waarvan ik dacht dat ze alleen maar in Stalinistisch Rusland met de showprocessen voorkwam.
En wat ik heb vastgesteld is iets wat ook onder uw “watch” als volksvertegenwoordiger is gebeurd.
Nu kunt u natuurlijk zeggen dat u hier helaas niets van wist. En dat is ook zo.
Maar ik stel wel vast dat inmiddels bijna 2 maanden mijn informatie breed beschikbaar is.
Het OM had meegedeeld in 3 tot 4 weken een conclusie te trekken.
Het is nu bijna 8 weken later en er is nog niets gebeurd.
Een onschuldige zit nu in Nederland 4.5 jaar vast, omdat hij door twee gerechtshoven met twee verschillende bewijsmiddelen twee keer volledig onterecht is veroordeeld. Om even een beeld te krijgen van de kwaliteit van de rechterlijke uitspraak en argumentatie ontvangt u bijgaand een A4tje met daarin de informatie waarop de uitspraak is gebaseerd. Als u dat leest moet u beseffen dat ik nog 20 van dit soort A4tjes kan overleggen, waarvan u nooit zou geloven dat dit in Nederland gebeurt.
Een ernstige verdachte is na 4 weken volledig buitens schot geplaatst en men heeft consequent geweigerd nader onderzoek te doen.
Even het beeld van deze verdachte: Heeft sinds 1990 een kleine uitkering. Is toen toch in de sexindustrie werkzaam geweest. Bezit twee landrovers, waaraan hij voor 100.000 heeft versleuteld en bezig geen rijbewijs. Liep destijds in semi-legerkleding met twee bouviers vrijwel dagelijks door de binnenstad. Slaapt volgens zijn vriendinnen met een mes en een geweer onder zijn kussen/matras. Heeft altijd een mes bij zich (de weduwe is met 5 messteken vermoord). Heeft tegenover de politie verklaard dat hij twee dagen na de moord in Arnhem een magneetstrip heeft gekocht voor zijn messenverzameling. Na onze check (niet van de politie) blijkt er in die winkel op die dag geen magneetstrip verkocht te zijn, maar wel een mes. Zijn vriendin geeft hem het alibi dat hij om 16.30 uur al thuis was op de dag van de moord. Telefoongegevens in het bezit van de politie laten echter zien dat hij tussen 16.40 en 19.20 3 keer voor meer dan 5 minuten naar huis heeft gebeld. Zijn vriendin heeft half januari tegenover onze onderzoekers verklaard dat zij gelogen heeft over dit alibi. Toen het lijk gevonden werd lag er een anoniem briefje in de tuin, waarbij de aandacht werd afgeleid van een bekende als mogelijke dader. Dit briefje is geschreven door de vriendin van deze verdachte. Hij zegt dat hij nooit geld kreeg van de weduwe, terwijl er twee getuigen zijn dat er altijd ruzie was tussen de weduwe over geld, etc. etc.
Hier is geen sprake van tunnelvisie of incompetentie. Hier is sprake van een belangrijke reden waarom deze verdachte de dader niet mocht zijn
We hebben harde bewijzen dat de Officier van Justitie minstens 2 keer bij de rechter heeft gelogen. En verder is het duidelijk te bewijzen dat twee gerechtshoven een genant slechte uitspraak hebben gedaan (en kunnen zich niet verschuilen achter het OM). Tot twee keer toe heeft de Hoge Raad dit geheel niet gecorrigeerd.
Veel van de informatie die ik nu beschikbaar heb is al in 2001-2003 verstrekt aan het OM, de gerechtshoven en de Hoge Raad, maar zonder enig effect.
Het is dat ik mij er nu met alle kracht achter heb gesteld en nog meer bewijzen heb gevonden, anders had er geen haan meer naar gekraaid en zou Louwes gewoon zijn 12 jaar hebben uitgezeten en zou deze verdachte nooit voor de rechter komen.
Het OM is nu 8 weken bezig om conclusies te trekken die ieder klein kind binnen 1 week had kunnen trekken.
Bedenk wat het betekent voor iemand om onschuldig vast te zitten. En nu al weer 8 weken te leven tussen hoop en vrees. En wat denkt u van zijn familie. Zijn vrouw is al jaren zenuwziek en is door de spanning van de laatste weken ingestort.
En wat doet de volksvertegenwoordiging. Die zegt: Blij dat het OM nu onderzoek doet en wij wachten wel tot het OM haar conclusies trekt. Komt nu niemand tot de conclusie dat het misschien in ieder geval correct is om gedurende het onderzoek de straf van Louwes op te schorten??
Hebben we dan niets geleerd van de situatie rond Kees B., die nog 4 maanden vast zat, nadat Wik H. bekend had de moord op Nienke gepleegd te hebben?

Een Ander Nederland begint heel dichtbij…..

Maurice de Hond

Lees meer op de site van Maurice de Hond
Mark Rutte-specialist

Dat kon natuurlijk niet uitblijven. Nu Mark Rutte in de race is voor het lijsttrekkerschap van de VVD, geld ik ineens als een echte Rutte-kenner. Want schreef ik al niet in Koning Burger een hoofdstuk over deze jonge staatssecretaris? En inderdaad, een dag nadat hij publiekelijk bekend had gemaakt voor het lijsttrekkerschap te gaan, rolde het eerste mailtje van het radioprogramma De Ochtenden al over mijn beeldscherm: 'Geachte Heer Van der Lans, In uw boek Koning Burger heeft u een hoofdstuk besteed aan 'Waarom Mark Rutte deugt.' Een vooruitziende blik blijkt nu. Graag zouden wij over dit onderwerp door willen praten. Wij denken erover om hier maandag in de uitzending aandacht aan te besteden. Zou u daar wat voor voelen en bent u morgen in de gelegenheid om telefonisch hier over verder te praten?’
Vandaag toog ik dus naar Studio Desmet in Amsterdam om voor Radio 1 mijn verhaal te doen over Mark Rutte. Dat doe ik graag, want ik hoop van harte dat hij de VVD weet om te bouwen van de kakkineuze club van welgestelden die het tot nu toe in hoofdzaak nog steeds is tot een dynamische liberale partij. Want het liberalisme is er niet alleen voor de rijken. Het l;iberalisme is ook niet alleen behoudzuchtig. En vooral: het liberalisme is niet louter een ideologie van het vrije spel der economische krachten. Dat is alleen wat de VVD ervan gemaakt heeft en als Rutte erin slaagt om dat te doorbreken dan kan dat de Nederlandse politiek alleen maar verrijken. En wees gerust, zo meldde ik de presentator van het programma, er blijft nog genoeg fundamenteel meningsverschil over met Femke Halsema, daar hoeft niemand zich zorgen om te maken.
Het is overigens zeer de vraag of Rutte er ook echt in slaagt de standvastige VVD-cultuur om te bouwen. Dat is zeker geen gelopen race. De mannen-in-driedeling-pak-met-stropdas en de parelmoer-kettingen laten zich niet zo maar op zij zetten natuurlijk. Een blik op de Eerste- en Tweede-Kamerfractie van de VVD en je weet dat Rutte nog een lange weg te gaan heeft. Bovendien: als politiek leider kan je niet iedereen te vriend houden, moet je trekken en duwen. Wouter Bos heeft dat bij de PvdA achter de schermen gedaan, en ik weet niet of Mark Rutte dat ook met voldoende gezag kan doen. Zijn grootste handicap is dat hij een allemansvriendje is, terwijl hij om de VVD te veranderen toch wat gevestigde reputaties de wacht moet aanzeggen.
Laten we hopen dat hem dat lukt. Want laten we wel wezen: het werd tijd dat de VVD een interne moderniseringsslag zou aangaan. Alle politieke partijen hebben de afgelopen decennia generatiewisselingen gekend, verjongingskuren, koerswijzigingen, ideologische debatten. Op de VVD na. Dat hoefde ook niet want de liberalen hadden de tijdgeest mee, die immers met of zonder de VVD meer en meer neoliberaler werd. Of ze nu hoog of laag scoorden in verkiezingen, eigenlijk rolde alles hun kant op. Voorhoeve, De Korte, Bolkenstein, Dijkstal, Van Aartsen, Zalm – het waren allemaal aardige mensen, in sommige gevallen (Voorhoeve, Bolkenstein) zelfs van een hoog intellectueel kaliber, maar in hun verschijning bleven het stijve harken, woordvoerders van een generatie die in het maatschappelijk leven meer met het verleden werd geassocieerd dan met de toekomst. Het is niet voor niks dat geen van deze leiders het orakel van Leeuwarden of te wel de VVD-dinosauris Hans Wiegel van zich af kon schudden. Het waren generatiegenoten onder elkaar.
Die tijd lijkt nu achter ons te liggen. Dus zullen we aan andere VVD gezichten moeten wennen. Types als Mark van der Horst, die in Amsterdam ten strijde trekt tegen de ‘bestuurlijke spaghetti’, of Onno Hoes, de doortastende Brabantse gedeputeerde (het vriendje van Albert “RTL4- Boulevard” Verlinde), de vrolijk-slimme Melanie (misses Schiphol) Schultz en de goedaardige Limburger Frans Weekers zullen het aanzien van de VVD gaan bepalen. Dat is de generatie die het zal gaan maken. Ik heb niet de illusie dat ik het vaak met ze eens zal zijn, maar in vergelijking met de grijze risicoloze behoudzucht die nu de dienst uitmaakt, zal het een verademing zijn.
GroenLinks Zeeburg wil linkse coalitie

GroenLinks Zeeburg heeft zich vanavond in een algemene ledenvergadering gebogen over wat haar te doen staat. De fractie heeft in de stadsdeelraad haar drie zetels behouden. Ook in Zeeburg is de winst van de PvdA groot (van 6 naar 9 zetels) en is ook de SP in opkomst (van 1 naar 3 zetels). De winst van hen heeft wel alle kleine partijtjes (inclusief het CDA) uit ons stadsdeel gestoten. Dat betekent dus het einde voor Amsterdam Anders en de Buurt Actie Partij. De VVD heeft verloren maar houdt haar 4 zetels, en D66 heeft zich wonderwel weten te handhaven: 2 zetels.
Voor GroenLinks is het niet zo heel mogelijk om haar strategie te bepalen. Logisch is om de eclatante linkse overwinning om te zetten in een links college van PvdA, GroenLinks en SP. Een voortzetting van de coalitie met PvdA en VVD ligt niet meer voor de hand. Niet alleen zou zo’n grote coalitie een ontkenning zijn van de kiezersuitslag, het zou ook de oppositie minimaliseren. Gegeven de anti-linkse houding van de VVD, ligt samenwerking met de liberalen niet langer voor de hand. Er zijn met hen in Zeeburg, over volkshuisvesting, milieu en parkeren ook grote meningsverschillen. Als de PvdA voor de VVD kiest moet ze dat dus maar zonder GroenLinks doen. Gaan we lekker oppositie voeren.
En mocht het tussen de PvdA en de SP niet goed komen. Of tussen GroenLinks en de SP, kan ook natuurlijk. Dan is er altijd nog de optie om met de PvdA verder te gaan. Dat is een niet te grote , maar toch voldoende meerderheid, en levert vast spannende raadsvergaderingen op.
Maar goed, vooreerst is de PvdA aan zet. Zij neemt het heft in handen.
GroenLinks verliest niet en wint ook niet

GroenLinks heeft zich bij de gemeenteraadsverkiezingen gestabiliseerd. Dat mag gerust een redelijke prestatie genoemd worden. Je hoopt natuurlijk altijd dat je partij wint, want je zit in de politiek om meer van je programma te realiseren. Maar dat lukt dus niet altijd.
GroenLinks bevindt zich sinds de verkiezingen van 2002/2003 in een tamelijk lastig pakket. Het politieke getij is onmiskenbaar populistischer geworden, het maatschappelijke klimaat over de hele linie harder en het milieu mag zich steeds minder in de politieke en maatschappelijke belangstelling verheugen. Dat mag je gerust een behoorlijke tegenwind noemen voor een partij als GroenLinks.
GroenLinks is in de eerste plaats een ruimdenkende intellectuele partij die wars is van populisme; zij verkondigt als een van de weinigen een ruimhartige multiculturele boodschap (emancipatie van allochtonen is belangrijker dan een klimaat van kleinhouden en uitsluiten) en is een partij die duurzaamheid-op-termijn hoger in haar vaandel heeft staan dan economische-opleving-morgen. Daar scoor je niet echt mee. En meehuilen met de wolven over veiligheid en fundamentalistisch gevaar, dat is het laatste wat je van GroenLinks mag verwachten.
Maar, zo zou je kunnen tegenwerpen, wat verklaar je daarmee? De PvdA en de SP profiteren immers wel van de tanende populariteit van dit kabinet en het kille harde beleid. Waarom profiteert GroenLinks dan niet van dit ineengeschrompelde vertrouwen in de regering Balkenende? Voor een deel ligt dat voor de hand: de PvdA is – meer dan GroenLinks – een partij van de macht. Dus is deze partij het eerste alternatief om naar uit te wijken als je het anders wilt. Bovendien is Bos een ideale schoonzoon.
Voor de SP geldt dat zij een heldere volhardende en klassieke linkse lijn voeren. Waar GroenLinks discussierend over straat rolt om haar maatschappijvisies aan te passen, bij te stellen en aan de tijd te herijken, put de SP consequent uit de klassieke linkse receptenkast. Inclusief de daarbij horende klassiek linkse partijstructuur. De eenvoud van de helderheid, het aansprekende activisme, het inspelen op het anti- politieke sentiment, gecombineerd met een fantastisch talent voor politieke marketing – dat betaalt zich uit in een toenemende populariteit van Marijnissen c.s.. Dat is ontegenzeggelijk een geweldige prestatie, maar zo zou GroenLinks geen politiek willen en moeten bedrijven. Het zou een vorm van zelfverloochening zijn, en dat is het ergste waar een politicus zich aan kon overleveren.
De prijs daarvan is wel dat GroenLinks even niet de rijpe vruchten van het verval van rechts kan plukken. Het zij zo. Ze komen bovendien bepaald niet in verkeerde handen terecht.
Staatssecretaris Wijn beantwoordt mijn kamervragen

Er is eindelijk antwoord gekomen op mijn belangwekkende kamervragen van 26 januari (zie het weblog van die dag).Even ter herinnering. Ik was die dag bezig geweest om mijn omzetbelasting elektronisch aan te geven, en dat lukte maar niet. Na eindeloos aan de telefoon te hebben gehangen, werd duidelijk dat dat niet aan mij lag, zoals de belastingsite op zijn minst suggereerde, maar aan de computer van de belasting. Alleen maakte de belastingdienst daar geen melding van op de site en was het de belastingmedewerkers verboden om er over te klagen, aldus een telefoniste. Genoeg reden om het keiharde wapen van kamervragen in te zetten, lijkt me.
De antwoorden zijn een typisch staaltje Haagse om-de-hete-brei-heen- draaien. Staatssecretaris Wijn geeft toe dat er problemen zijn geweest, die inderdaad vaker voorkomen en die verband houden met ‘de piekbelasting van de poort’. Op de vraag waarom daar geen melding van wordt gemaakt op de site, zodat ondernemers hun tijd niet hoeven te blijven besteden aan het eindeloos opnieuw proberen, luidt het antwoord: In de eerste plaats bleek de monitorfunctie, waardoor uitval direct kan worden geconstateerd niet te functioneren. Daardoor bleek pas op grond van signalen van ‘buiten’dat er problemen waren met de site. Op de tweede plaats ontstond er miscommunicatie tussen de verschillende dienstonderdelen die zijn betrokken bij het plaatsen van een servicebericht.’
Dit is van A tot Z gelogen. Ten eerste haperde de elektronische aangifte op het moment dat ik in contact trad met de belastingdienst al drie dagen en was men zich daar allang en breed van bewust. In de tweede plaats kon het geen verassing zijn omdat het elk kwartaal voorkomt. In de derde plaats is miscommunicatie wel een heel vreemde aanduiding voor de onwil die de belastinginspecteurs hadden, volgens de telefoonmedewerkers, om hun klanten op de hoogte te stellen. Ze wilden – uit angst dat ondernemers anders massaal de deadline zouden negeren - gewoon geen bericht plaatsen.
Maar goed, dat kan je moeilijk zwart-op-wit toegeven.
Overigens hebben mijn vragen wel tot maatregelen geleid, zo blijkt uit het antwoord . Volgens Wijn wordt er door het incident in januari: ‘versneld geïnvesteerd in hardware, wordt de monitorfunctie aangescherpt, en worden de lijnen om tot een servicebericht te komen verkort, waardoor miscommunicatie minder snel zal optreden’. De staatssecretaris denkt daarmee een betere dienstverlening aan ondernemers te realiseren.
Dat moet dus bij de volgende aangifteronde, in april, blijken. Aangezien ik zelf elk kwartaal aan de bak moet om mijn omzetbelasting aan te geven, gaan we het dan zelf maar even controleren.
Lees hier de vragen en antwoorden.
Balkenende brengt Koning Burger aan de man

Koning Burger heeft zich in de warme belangstelling mogen verheugen van minister-president Balkenende, die in een toespraak op het Festival der Bestuurskunde (Beurs van Berlage Amsterdam, 16 februari 2006) welwillende woorden over Koning Burger sprak. En dat al voor de tweede keer. Of het de verkoopcijfers stimuleert valt te betwijfelen, maar het mag ook wel eens gezegd worden: Jan Peter en ik zijn het volkomen met elkaar eens. Tenminste op dit punt, hieronder het fragment:
Uit recent onderzoek blijkt dat de 82% van de Nederlanders vindt dat de overheid haar houding ten opzichte van burgers drastisch moet veranderen. Hoe? Overheid en politiek moeten beter naar de burger luisteren aldus 64% van de Nederlanders.
Het gaat hier om een probleem dat - als je verschillende media, columnisten en onderzoekers mag geloven - inmiddels mythische proporties heeft aangenomen: de gapende kloof tussen overheid en burger.
De publicist Jos van der Lans verdedigt in zijn uiterst lezenswaardige boekje "Koning Burger" de prikkelende stelling dat de kloof tussen burger en overheid nog nooit zo klein is geweest.
En daar zit wel iets in.
Van der Lans betoogt dat de kloof bestond in de tijd dat de burger onderdaan was, toen hij zichzelf ondergeschikt maakte aan de publieke gemeenschap. Dat is vanaf de jaren zestig totaal veranderd. Burgers zitten bestuurders en politici dichter op de huid. Ze worden tegenwoordig meer dan ooit bij de politieke besluitvorming betrokken. Via inspraak, referenda, enquêtes, peilingen en wat dies meer zij. Er wordt meer naar hen geluisterd dan ooit tevoren.
Dat is goed en moet vooral zo blijven.

En toch hebben burgers het gevoel dat ze niet serieus genomen worden. Voelen ze zich vervreemd van de politiek en hebben ze geen vertrouwen in de overheid. "Er wordt niks met mijn mening gedaan!" hoor je dan.
Hier komt de bewustwording van taak en rol van de overheid om de hoek kijken. In een democratische rechtsstaat speelt iedereen een eigen rol: uitvoerende-, wetgevende- en rechterlijke macht. Maar wordt wel voldoende duidelijk gemaakt wat deze rollen inhouden? Dat het de rol van de overheid afwegingen te maken in het algemeen belang?
Een goed bestuurder luistert naar de burgers, naar de privé-opvattingen. Maar besturen is meer dan dat. Daarna is het zijn taak om een beslissing te nemen in het publieke belang. Ik denk dat we dit teveel uit het oog zijn verloren. Althans: dit wordt op het moment dat er een besluit is genomen onvoldoende over het voetlicht gebracht.
En ja, bij het maken van die beslissing kan het gebeuren dat de mening van burgers en organisaties niet één-op-één wordt overgenomen. Het is nu eenmaal onmogelijk om iedereen tevreden te stellen. Belangenintegratie en belangenafweging is een wezenlijk kenmerk van onze representatieve democratie.
Nu maar hopen dat Jan Peter de rest van het boek ook tot zich laat doordringen. Klik voor de hele toespraak hier
Kies een periode: oktober 2024
september 2024
augustus 2024
juli 2024
juni 2024
mei 2024
april 2024
maart 2024
februari 2024
januari 2024
december 2023
november 2023
oktober 2023
september 2023
augustus 2023
juli 2023
juni 2023
mei 2023
april 2023
maart 2023
februari 2023
januari 2023
december 2022
november 2022
oktober 2022
september 2022
augustus 2022
juli 2022
juni 2022
mei 2022
april 2022
maart 2022
februari 2022
januari 2022
december 2021
november 2021
oktober 2021
september 2021
augustus 2021
juli 2021
juni 2021
mei 2021
april 2021
maart 2021
februari 2021
januari 2021
december 2020
november 2020
oktober 2020
september 2020
augustus 2020
juli 2020
juni 2020
mei 2020
april 2020
maart 2020
februari 2020
januari 2020
december 2019
november 2019
oktober 2019
september 2019
augustus 2019
juli 2019
juni 2019
mei 2019
april 2019
maart 2019
februari 2019
januari 2019
december 2018
november 2018
oktober 2018
september 2018
augustus 2018
juli 2018
juni 2018
mei 2018
april 2018
maart 2018
februari 2018
januari 2018
december 2017
november 2017
oktober 2017
september 2017
augustus 2017
juli 2017
juni 2017
mei 2017
april 2017
maart 2017
februari 2017
januari 2017
december 2016
november 2016
oktober 2016
september 2016
augustus 2016
juli 2016
juni 2016
mei 2016
april 2016
maart 2016
februari 2016
januari 2016
december 2015
november 2015
oktober 2015
september 2015
augustus 2015
juli 2015
juni 2015
mei 2015
april 2015
maart 2015
februari 2015
januari 2015
december 2014
november 2014
oktober 2014
september 2014
augustus 2014
juli 2014
juni 2014
mei 2014
april 2014
maart 2014
februari 2014
januari 2014
december 2013
november 2013
oktober 2013
september 2013
augustus 2013
juli 2013
juni 2013
mei 2013
april 2013
maart 2013
februari 2013
januari 2013
december 2012
november 2012
oktober 2012
september 2012
augustus 2012
juli 2012
juni 2012
mei 2012
april 2012
maart 2012
februari 2012
januari 2012
december 2011
november 2011
oktober 2011
september 2011
augustus 2011
juli 2011
juni 2011
mei 2011
april 2011
maart 2011
februari 2011
januari 2011
december 2010
november 2010
oktober 2010
september 2010
augustus 2010
juli 2010
juni 2010
mei 2010
april 2010
maart 2010
februari 2010
januari 2010
december 2009
november 2009
oktober 2009
september 2009
augustus 2009
juli 2009
juni 2009
mei 2009
april 2009
maart 2009
februari 2009
januari 2009
december 2008
november 2008
oktober 2008
september 2008
augustus 2008
juli 2008
juni 2008
mei 2008
april 2008
maart 2008
februari 2008
januari 2008
december 2007
november 2007
oktober 2007
september 2007
augustus 2007
juli 2007
juni 2007
mei 2007
april 2007
maart 2007
februari 2007
januari 2007
december 2006
november 2006
oktober 2006
september 2006
augustus 2006
juli 2006
juni 2006
mei 2006
april 2006
maart 2006
februari 2006
januari 2006
december 2005
november 2005
oktober 2005
september 2005
augustus 2005
juli 2005
juni 2005
mei 2005
april 2005
maart 2005
februari 2005
januari 2005
december 2004
november 2004
oktober 2004
september 2004
augustus 2004