Gisteren de vierde netwerklezing gehouden voor de faculteit social studies van de Hogeschool ZUYD in Sittard. Volle bak, goede discussie. Het leukste was de student die weer helemaal in zijn studie was gaan geloven na lezing van Eropaf!. Klik op de foto voor de powerpoint-presentatie (in pdf).

Deze week een groot essay in De Groene Amsterdammer over de lokalisering van de politiek en crisis van de nationale politiek. Kopen dus.

Meer informatie over deze collegereeks vindt op de site van Divosa.

Volgende week donderdag 28 maart  heb ik de eer te mogen spreken op de netwerkdag van de Hogeschool Zuyd. De inschrijving is gesloten, maar ik denk dat als u in de buurt bent of woont en de lezing bij wilt wonen u nog steeds van harte welkom bent. Stuur wel even een mailtje naar: otrsocialestudies@zuyd.nl

kijk eens aan. Teun van der Keuken, een van de makers van De Slag om Nederland,  is boos en slaat terug in zijn column in Het Parool. Hij legt nog eens omstandig uit hoe de regentenmentaliteit bezit heeft genomen van buitenissig veel verdienende bestuurders in de publieke sector en zet mij weg als schildknaap (hij had ook slippendrager, zetbaas, handlanger of trawant kunnen gebruiken) van Aedes-directeur Marc Calon. Nou ja, dat is weer eens wat anders, meestal word ik van het tegenovergestelde beticht. Overbodig te melden dat Van der Keukens repliek tot dit ene woord beperkt blijft. Enfin, leest u zijn verhaal en de column waar hij aan refereert en oordeel zelf. De Aedes-column staat overigens ook hieronder in dit weblog, d.d. 1 maart.

De Husserl-stichting biedt sinds 1992 een podium voor de meningsvorming over actuele vraagstukken op de brede terreinen van maatschappij, cultuur en levensbeschouwing. De Stichting realiseert dit door boeken te publiceren en door teksten op haar website te plaatsen waarop iedereen kan reageren. De Stichting is genoemd naar Edmund Husserl (1859 – 1938), die gezien wordt als de grondlegger van de fenomenologie.

Dit jaar bestaat de stichting twintig jaar en brengt ter gelegenheid van dit jubileum een boek uit van emeritus-hoogleraar Gerard van Tillo, getiteld: De Façademaatschappij - Over het verschil tussen presentatie en werkelijkheid. Dat boek wordt op 25 april in de Eenhoorn in Amersfoort gepresenteerd tijdens een interessant symposium waarop ook Hans Achterhuis en de Belgisch hoogleraar Mark Elchardus (munter van het begrip mediacratie) inleidingen verzorgen. Ik heb voor het boek een voorwoord geschreven dat u hier alvast kunt lezen. Ik zal deze middag fungeren als symposiumvoorzitter.

Het programma

Prof. dr Gérard van Tillo presenteert zijn nieuwe boek: De Façademaatschappij - Over het verschil tussen presentatie en werkelijkheid.

Prof. dr Mark Elchardus (België) spreekt over de façades in de Belgische samenleving.

Prof. dr Hans Achterhuis gaat nader in op de filosofische aspecten van het thema.

Pier Pennings presenteert zijn boek "Het Verschil" met foto’s en teksten over "de werkelijkheid"

Dr Leni Jansen presenteert haar nieuwe boek: Sociale massage - 20 jaar Edmund Husserl-Stichting in verhalen en cijfers.

Forumdiscussie

Donderdag 25 april, 13.30 – 17.00 uur

De Eenhoorn, Barchman Wuytierslaan 2, 3818 LH Amersfoort, tel. 033 – 4673730

De entree is gratis.

U kunt hier inschrijven.

Woensdag 13 maart presenteert hoofdredacteur Marcel Ham het geheel vernieuwde Tijdschrift voor Sociale Vraagstukken. Dat doet de redactie in stijl, met een debat, in Arminius in Rotterdam (vanaf 20.00  uur), met de urgente stelling: ‘Iedereen zorgverlener!’  Onder meer onze nieuwe columnist Lilian Linders en wethouder Jantien Kriens van Rotterdam zullen daarover dan de degens kruisen. Je kunt je als onze gast hier gratis opgeven voor de presentatie en het debat.

Onder de noemer ‘Wie houdt er nog van de sociale professional?’ verzamelde de redactie in dit eerste nummer verrassende en contraire bijdragen van Paul Schnabel, Jan Willem Duyvendak, Lucas Meijs, Eva van Baren, Marcel Spierts, Thijs Jansen, Malou van Hintum, Jos van der Lans, Nico de Boer, Richard Sennet, Margo Trappenburg, Marigo Teeuwen, Michiel Bussink, Piet-Hein Peeters, Tjerk Gualthérie van Weezel, Jurriaan Omlo, Jeroen Gradener, Nanne Boonstra, Noortje Thijssen, en veel anderen. 

 

Principes

Altijd gedacht lid te zijn van een partij die ten principale republikeins is. Toegegeven, ik ben zelf nooit een hardliner geweest. In de tijd dat ik GroenLinks als senator mocht vertegenwoordigen, meldde ik mij nooit af voor Prinsjesdag. Dat in tegenstelling tot zo’n vier/vijf collega’s die ‘om politieke redenen’ zo’n dag wat anders gingen doen. Zij vonden het ongepast dat een ongekozen staatshoofd het democratisch gekozen parlement kwam vertellen hoe het beleid er uit zou zien. Dat vond ik ook, maar om daar nu elke keer een punt van te maken, daar zag ik niet meteen het nut van in. Allengs werd het aantal GroenLinkse afwezigen echter steeds minder. Uiteindelijk meldde, geloof ik, alleen Ineke van Gent zich nog af. In Het Parool (zaterdag 2 februari) las ik zelfs dat onze vier Tweede Kamerleden er niet over piekeren verstek te laten gaan bij de inhuldiging van Willem-Alexander.

Schokkend. Is er bij onze politieke voorgangers dan echt niemand meer met een republikeinse ruggengraat? Een Prinsjesdag bijwonen, ach ja, daar tillen we niet aan. Maar de inhuldiging van een nieuw staatshoofd is natuurlijk andere koek. Hier gaan we iemand in het zadel heisen, die het als gewoon burger niet verder had geschopt dan dijkgraaf of filiaalhouder van een bank. Daarvoor moet nu het hele parlement in het gelid. Onze geachte afgevaardigden worden bij die gelegenheid één voor één geacht de volgende eed te zweren: ‘Wij ontvangen en huldigen, in naam van de volkeren van het Koninkrijk en krachtens het Statuut voor het Koninkrijk en de Grondwet, U als Koning; wij beloven dat wij Uw onschendbaarheid en de rechten van Uw Koningschap zullen handhaven.’

Moet ik meer zeggen? Het lijkt mij evident dat GroenLinks-parlementatiërs die dit met hun hand op het hart beloven in strijd handelen met hun verkiezingsprogramma. Daarin staat immers dat GroenLinks ‘op termijn’ een republiek nastreeft. En met die termijn wordt niet zoiets als Sint-juttemis bedoeld. Wie nu feestelijk ja tegen Willem-Alexander zegt, kan gezien de plûchevastheid van de Oranjes zomaar jaar dertig jaar wachten voor zich een nieuwe gelegenheid voordoet.

Daarom is dit het moment om het ondemocratische en daarmee overbodige karakter van de monarchie ten principale aan de orde te stellen. Daarvoor hoeven GroenLinks-parlementariërs niet allemaal hoog van de toren te blazen. Ik ben al heel tevreden als van beide Haagse fracties iemand thuisblijft. Want op zijn minst één geheven vingertje zijn we aan onszelf en onze geschiedenis verplicht. Als zich daarvoor niet spontaan een parlementariër aandient, moet er maar geloot worden. Zou het een idee zijn om die loting dan maar publiekelijk tijdens het komende congres te verrichten?

Deze column verscheen in het februari-nummer van het GroenLinks Magazine

.

 

De Slag om Nederland

Was het verstandig van Aedes om niet mee te werken aan de uitzending van De Slag om Nederland van 4 februari? Het onderwerp was de ‘veel te dure’ bureaucratie en in de uitzending kreeg minister Blok volop ruimte om zich als strenge boeman van geldverspillende woningcorporatie op te werpen. Vervolgens zagen we reporter Roland Duong voor het Aedes-kantoor telefoneren met de afdeling communicatie. Terwijl de woordvoerder uitlegde dat Aedes niet wenste mee te werken omdat zij de indruk hadden dat de conclusie al bij voorbaat vast stond, orakelde Duong nog eens uitvoerig over het ‘zeer hoge’ salaris van voorzitter Calon. Het laat zich raden welke indruk de kijker daar aan over moest houden.

De jongens van De Slag om Nederland gaan er prat op ‘de schrik van bestuurlijk Nederland’ te zijn, maar de wijze waarop ze daar inhoud aan geven is soms stuitend. Zij vormen een treffend voorbeeld van hoe het populisme is doorgedrongen tot voorheen weldenkende kringen. Ze gaan af op snelle oordelen, serieuze research achten ze overbodig, instituties en hun bestuurders zijn op voorhand de kwade pier en elke Nederlander die dat wil bevestigen wordt als held vereerd, waarna de verantwoordelijken door de telefoon of voor de camera worden geforceerd om in een zin de beschuldigingen te weerleggen. Elk doelwit is aldus bij voorbaat machteloos.

Ongetwijfeld is de afdeling communicatie van Aedes afgehaakt omdat ze moesten kiezen uit twee kwaden: meedoen zou betekenen dat Calon zou worden overgeleverd aan de in hun ogen onbetrouwbare montagegenade van de makers, niet-meedoen zou betekenen dat kijkers Aedes als een ontwijkende organisatie beschouwen en menen dat de makers dus het gelijk aan hun kant hebben. Typisch geval van een prisoners dilemma, waarbij elke keuze verkeerd uitvalt.

Maar wie in zichzelf gelooft, laat zich niet in zo’n val lokken. Het juiste antwoord had moeten zijn: ‘Natuurlijk doen wij mee, graag zelfs. Maar jullie zullen er vast geen bezwaar tegen hebben dat we met onze handycam het gesprek zelf registreren en het resultaat na afloop meteen integraal op internet zetten, omdat we aan iedereen ons hele verhaal willen vertellen en graag gebruik maken van jullie scherpe interviewtechniek.’

Creëer, met andere woorden, meteen je eigen openbaarheid. Dat vinden TV-makers helemaal niet leuk. Dat is niet alleen een aanslag op de exclusiviteit van hun beelden, nog vervelender is dat het hun montagevrijheid beperkt. Het simpele feit dat anderen kunnen meekijken, dwingt hen immers in de samenstelling tot meer zorgvuldigheid en nuance. En dat is nu precies waar De slag om Nederland het niet van moet hebben.

Deze column is eind februari verschenen in Aedes Magazine, nr. 2/2013.