Jan Telgen, emeritus-hoogleraar Inkoopmanagement voor de publieke sector: ’In een adem uitgelezen! Geweldig raak!’

[Flaptekst]

Eind jaren negentig vond in Amsterdam-West de eerste moderne aanbesteding van welzijnswerk plaats. De uitkomst was verrassend, zeker voor Amsterdammers: de winnaar kwam namelijk uit Rotterdam. Sindsdien is het aanbesteden in het sociale domein schering en inslag geworden. Het is een beproefd middel, zeggen de voorstanders, om vernieuwing te realiseren, om organisaties op scherp te zetten en om een goede prijs-kwaliteit te realiseren. Bovendien is het onvermijdelijk, zeggen de juristen, want het moet van Brussel.

Maar is dat wel zo? Heeft het aanbesteden, het aanjagen van concurrentie tussen welzijns- en zorgorganisaties, nu wel datgeen opgeleverd wat het heeft beloofd? Het Landelijk Samenwerkingsverband Actieve bewoners (LSA) vroeg publicist Jos van der Lans om de coronaquarantaine te gebruiken om eens grondig bij deze vraag stil te staan. Wat heeft een kwart eeuw aanbesteden eigenlijk gebracht? Wat hebben burgers, bewoners, gebruikers en cliënten er nu eigenlijk mee gewonnen? Is de dienstverlening er beter van geworden?

Van der Lans eindoordeel is kritisch. Het aanbesteden hoeft voor hem niet de prullenbak in, dat zou irreëel zijn. Maar het proces moet in het sociale domein wel op een heel andere leest geschroeid worden. Zodat het in plaats van georganiseerde discontinuïteit gaat bijdragen aan duurzame presentie.

Download hier de tekst.

[Ten geleide LSA]

De geschiedenis van een mislukking

Er was een tijd voor corona en er komt een tijd na corona. Met daartussen een periode waarin het virus ons aan huis kluisterde, met beperkte bewegingsvrijheid voor het lichaam. Maar die beperking gold niet voor de geest. Het menselijk brein had geen huisarrest. Integendeel, het kreeg alle tijd om na te denken in wat voor wereld we terecht waren gekomen en wat voor toekomst we tegemoet willen gaan.

Het Landelijk Samenwerkingsverband Actieve bewoners (LSA) vroeg publicist Jos van der Lans om deze tussentijd te gebruiken om te reflecteren over de vraag wat een kwart eeuw aanbesteden in het sociale domein nu eigenlijk heeft opgeleverd. (...)

Dit boekessay is daarvan het resultaat. Van der Lans neemt ons mee in de tijd. Hij beschrijft waar de ideeën achter het aanbesteden vandaan kwamen, hoe het onder het juk van juristen uitgroeide tot een bestuurlijk dogma en waarom het ongenoegen erover hand over hand toenam.

En hij beschrijft hoe we ervan af kunnen komen.
In het postcoronatijdperk.