Aan het welzijnswerk hangt tegenwoordig de onverbiddelijke geur van overbodigheid. Het is in de ogen van velen een praatjesmakende en nietszeggende sector. Om die reden bungelen welzijnswerkers onderaan de professionele statusladder en moeten zij elk begrotingsjaar voor hun baan vrezen. Op zoek naar een verklaring voert Jos van der Lans de lezer langs de spijkerbroekenrevolutie van de jaren zeventig naar de actuele wereld van grote instellingen, die zich steeds verder hebben afgezonderd van de leefwereld van burgers.

Maar het tij keert. Op steeds meer plekken onttrekken professionals zich aan de bureaucratie en gaan eropaf. Dit nieuw type sociaal werkers gelooft niet langer in het oplossend vermogen van instituties, maar in de eerste plaats in de kracht van mensen zelf. Zij verstaan de kunst van het verbinden. Zij brengen sociale netwerken tot leven, zij koppelen mensen aan elkaar, zij verbinden dromen met mogelijkheden, mensen met kansen. Zij tekenen, aan de vooravond van een ingrijpende bezuinigingsronde, voor een nieuwe start van het sociaal werk.

In zijn succesvolle boek Ontregelen pleitte Jos van der Lans voor een herovering van de werkvloer door professionals om te ontsnappen aan de vervreemdende regelzucht en proceduredwang in de publieke sector. In Eropaf! werkt hij die gedachte uit voor het sociaal werk.

Inhoud

1. De nieuwe kordaatheid

Het verval

2. Zoals het begon…
3. De spijkerbroekenrevolutie
4. Geitenwollen sokken
5. De markt van welzijn en geluk
6. De dictatuur van de systeemwereld
7. Frontverwaarlozing
8. Voor wat hoort wat
9. Kerend tij

Het herstel

10. Oude waarden in nieuwe tijden
11. Weg uit de systeemwereld
12. Antibureaucratische professionals
13. Verbinden als professionele kunde
14. Ont-institutionaliseren
15. Eigen kracht
16. De burger als sociale professional

Intermezzo - Een WMO-kompas

17. Van garagehouder naar wegenwacht
18. Loslaten of ingrijpen? Een staalkaart van sociale interventies

Epiloog - De nieuwe start

19. Het welzijnswerk is dood, leve het sociaal werk