Het Transvaalplein in Amsterdam-Oost, op de omslagfoto te zien zoals het was in 1923, speelt een belangrijke rol in de geschiedenis van de Algemene Woningbouw Vereniging (AWV). Hier staan de eerste huizen van de vereniging. Maar hier speelde zich in de oorlog ook een drama af, toen alle Joodse bewoners werden weggevoerd. Het ‘pleintje’ wordt in dit boek uitvoerig beschreven, maar de geschiedenis van de AWV voert ons ook naar de Staatsliedenbuurt, de Kinkerbuurt, Nieuw-West en de Nieuwmarktbuurt. En natuurlijk naar het verzorgingshuis voor oudere sociaaldemocraten, het Willem Dreeshuis in de Watergraafsmeer, want in het bouwen voor bijzondere groepen heeft de awv altijd een voortrekkersrol gespeeld.

Het rode geluk vertelt het verhaal van de Algemene Woningbouw Vereniging en de betekenis van de sociaaldemocratische idealen voor de Amsterdamse volkshuisvesting. Wie waren de bevlogen pioniers die in 1910 de awv oprichtten om betaalbare, goede huizen voor arbeiders te bouwen? En hoe zijn hun opvolgers omgesprongen met de ontwikkelingen in de stad en de banden met de rode familie? Aan de hand van gebeurtenissen en personen worden de wortels, obstakels en overwinningen beschreven van een woningcorporatie die onlosmakelijk verbonden is met de Amsterdamse geschiedenis.

Inhoud

Gloed van een nieuwe generatie

De oprichting van de AWV

Schoonheid is een vreugde voor eeuwen

J.C. van Epen en de eerste AWV-woningen

Tocht der herinneringskaarten

Jan de Jong en de dagelijkse gang van AWV-zaken

Vermoorde emancipatie

Joseph Bonn, het rood-Joodse Transvaalplein en de oorlog

Leven in de sfeer van het democratisch-socialisme

Het Willem Dreeshuis en de zorg voor kwetsbare groepen

Slag in Hotel Krasnapolsky

De ledenraad en de worsteling met de verenigingsdemocratie

Gevecht om Amsterdam

De Nieuwmarkt en het bouwen voor de buurt

De rode familie valt uiteen

Oude tradities in nieuwe tijden

Nieuwe vrijheden

Oude degelijkheid, moderne zelfstandigheid en fusie-ruzie