Mijn eerste boek dat ik in opdracht schreef ging over het CAD Zuid- en Oost Gelderland, en bracht de toen ontluikende verslavingszorg in deze regio in beeld. Mijn gesprekspartner toen (1986) was Bert Kuijf, een voortvarende veertiger die toen directeur was van deze ambulante verslavingszorginstelling en mij zeer overtuigend uitlegde hoe de toekomst van de verslavingszorg er uit moest zien.
Inmiddels zijn we ruim twintig jaar verder en is de verslavingszorg in Gelderland, maar ook in andere provincies, voor een belangrijk deel op Kuijfiaanse leest geschroeid. De schotten tussen laagdrempelige, outreachende, ambulante en klinische zorg; tussen straat, spreekkamer en kliniek zijn de laatste jaren systematisch opgeheven. De centra waar Kuijf halverwege de jaren tachtig van droomde, zijn er gekomen. En daar heeft hij zelf meer dan een steentje aan bijgedragen door in alle landelijke verslavingszorgorganisaties die er sindsdien zijn geweest, een vooraanstaande rol te spelen en deze in de richting te duwen die hij mij in 1986 al omstandig heeft uitgelegd.
Ter gelegenheid van zijn afscheid brengt dit boek de geschiedenis van een kwart eeuw verslavingszorg in beeld, met daarin speciaal aandacht voor de rol van Bert Kuijf die het kleine CAD Zuid- en Oost Gelderland in 25 jaar ontwikkelde tot een bloeiende instelling: Iriszorg, waarin – en dat is uniek in Nederland – verslavingszorg en maatschappelijke opvang samen gaan. In een kleine honderd pagina’s ontvouwt zich een boeiende geschiedenis met alle ingrediënten die bij een spannend verhaal horen: intriges, botsende persoonlijkheden, fusies en succes. Het leest als een roman, niet in de laatste plaats omdat het boek prachtig is vormgegeven.