Jos van der Lans Weblog

JOS VAN DER LANS - WEBLOG / TWITTER

Tijdens mijn politieke carrière als Eerste Kamerlid (1999-2007) was ik een van de eerste politici die in 2004 een eigen - tamelijk primitief - weblog begon. Eerst vooral vanwege mijn politieke activiteiten/meningen, maar in de loop der tijd steeds meer over mijn publicaties en publieke optredens als journalist en publicist. Zo werd het weblog een etalage voor iedereen die op hoogte wilde blijven van mijn gepubliceerde artikelen en columns, van gebeurtenissen waar ik bij ben geweest, van observaties die ik doe, van meningen die in mij opwellen, of van andere persoonlijke wetenswaardigheden.

Het is geen dagboek, maar wel een soort maandboek geworden, waar ik zelf regelmatig in terug blader om nog even na te gaan hoe het ook al weer zat.

weblog - december 2005

dec 31	Informatie over Koning Burger Wilt u meer informatie over het boek Koning Burger lezen, alsmede recensies en interviews naslaan, dan kunt u daarvoor terecht op de speciale Koning Burger-pagina op deze site. Klik op de voorkanten hieronder.
dec 30	Nieuwjaarswens
dec 30	Jaarcijfers 2005 van www.josvdlans.nl Hoeveel mensen bezoeken nu zo�n website, vragen sommige mensen mij wel eens. Welnu, dat wordt allemaal keurig bijgehouden door een tellertje bij de provider, in mijn geval IS (wat staat voor internet service, zie: www.is.nl ). IS houdt per maand allerhande statistieken en gegevens bij. Je kunt zelfs nagaan hoevaak je site �gegoogled� is en van welke landen de bezoekers allemaal komen. Hieronder ziet u in twee grafieken de cijfers, waarbij de cijfers van december gebaseerd zijn op een schatting. Volgens die statistieken is www.josvdlans.nl dit jaar ruim 15.000 keer bezocht, waarvan ongeveer 10.000 unieke bezoekers. Uniek houdt in dat de statistiek per maand dubbelbezoekers niet dubbel telt. Dat getal tienduizend bevat dus veel dezelfde mensen. Wie bijvoorbeeld elke maand een keer langs komt, telt elke maand mee als unieke bezoeker. De statistieken houden ook keurig bij wie de site bezoekt, ze registreren zogenaamde IP-nummers. Ik weet dan niet wie dat zijn, maar zo kan je wel optellen hoeveel verschillende mensen nu langs mijn site zijn gekomen. Dat zijn ruim 1000 mensen. Het gemiddelde bezoek per persoon is dus ongeveer 10, maar dat zegt weinig. Want er is een kleine groep is die heel vaak een kijkje neemt (ik zelf sta bijvoorbeeld bovenaan alle statistieken, omdat zodra ik aan de site werk ik meteen meetik) en een enrome grote groep die per jaar een of hooguit twee keer langskomt. Het is net als met de rijkdom van Nederland: 10 procent van de bevolking bezit 80 procent van de rijkdom. Zo wordt het meerendeel van de bezoeken aan de site afgelegd door zo�n tien procent van het totaal aantal bezoekers. Er is, met andere woorden, een vaste publieksgroep van ongeveer honderd mensen. Als je het jaarverloop bekijkt zie je het bezoek systematisch stijgen. Elke maand neemt het bezoek toe. Dat is, denk ik, een soort automatische internet-groei. Hoe langer je op het net staat, hoe meer sporen (via links, via mail-op-mail) naar je site leiden, hoe makkelijker je boven komt drijven in zoekmachines als google, hoe meer bezoekers. Maar afgezien daarvan kan je wel een paar pieken in het bezoek herleiden. Wie naar de grafiek kijkt ziet eigenlijk twee pieken. Eentje in maart en ��n in november. De piek in maart valt samen met de �burgemeesterskwestie� in de Eerste Kamer. U kunt het zich vast nog wel herinneren: het voorstel van minister De Graaf om de grondwet te wijzigen waardoor de weg vrij zou komen voor een door de bevolking rechtstreeks gekozen burgemeester, struikelde in de Eerste Kamer, mede door toedoen van GroenLinks. Ik heb van de �Avond van Van Thijn� toen in mijn weblog verslag gedaan en ook regelmatig berichten gepost over de nasleep. In die maand steeg het bezoek ineens met ruim vijfhonderd. Daarna stabiliseert de groei zich een paar maanden rondom de achthonderd unieke bezoekers per maand, om daarna naar een piek in november te groeien van ongeveer 1400. Ik denk dat een groot deel van die laatste groei te herleiden is tot de verschijning van mijn boek Koning Burger op 7 november en de publiciteit die daarover ontstond. Ook de kweste Sam Pormes heeft behoorlijk aan deze groei bijgedragen. Daardoor steeg het aantal bezoekers in een paar maanden opnieuw met bijna vijfhonderd. De meeste bezoekers komen rechtstreeks bij het weblog terecht. Daarna is de Koning Burger-pagina het meest bezocht, dan volgen het overzicht van de boeken, het cv en � heel opmerkelijk - dan pas de Eerste-Kamerpagina. Al met al zijn dat geen onverdienstelijke cijfers. Het is leuk om aan zo�n site te werken, maar nog leuker is natuurlijk als er dan ook bezoekers langs komen. En dat is dus in 2005 volop gebeurd.
dec 27	Moeten Nederlanders dankbaarder zijn? Vandaag was ik te gast bij het radioprogramma Stand.nl (spreek uit standpunt.nl) dat de NCRV dagelijks van 13.30 tot 14.00 uur op Radio 1 uitzendt. De formule is eenvoudig. De redactie haalt uit een actuele gebeurtenis een stelling, nodigt iemand uit in de studio en laat mensen stemmen en reageren via internet, telefoon en sms. De stelling van vandaag was: Nederlanders mogen wel eens wat dankbaarder zijn. De aanleiding was de kersttoespraak van de Koningin waarin Nederlanders opriep wat meer hun zegeningen te tellen en wat meer dankbaarheid te tonen. Ik ben daar dubbel over. Inderdaad, Nederlanders gaan buitengewoon nonchalant om met hun welvaart en rijkdom; hoe rijker, hoe veeleisender en hoe eerder een klacht over hun lippen komt. Maar aan de andere kant: dankbaarheid is wel een heel ouderwets begrip, tevredenheid zou al een stuk raker zijn. Bovendien: een half miljoen Nederlandse huishoudens zit onder de armoedegrens, dus die hebben weinig reden tot dankbaarheid. En wat verwachten we eigenlijk van een cultuur waarin alles draait om meer- meer-meer. Elke minuut schreeuwen de reclameboodschappen ons toe dat we iets tekort komen. Dus ja, dat is bepaald geen vruchtbare bodem voor dankbaarheid. Die dubbelheid bleek ook uit de uitzending. Binnen een half uur hadden er meer dan zestienhonderd mensen gestemd en was 58% van de mensen het met de koningin eens. Het is een leuk programma om aan mee te doen, het gaat razendsnel en er komt van alles en nog wat langs. U kunt de komende dagen nog meediscussieren op: STAND.NL. De uitzending kunt u afluisteren als u hier klikt.
dec 24	'Mondigheid versus gezag' in de Helling Vandaag viel de Helling in de brievenbus. De Helling moemt zich links tijdschrift voor politiek en cultuur, zoals de offici�le ondertitel luidt, maar is ook het onafhankelijke blad dat wordt uitgegeven door het Wetenschappelijk Bureau GroenLinks. Het is met voorsprong het meest verzorgde tijdschrift van alle wetenschappelijke bureaus van politieke partijen. Het blad ziet er prachtig uit en bevat regelmatig inspirerende beschouwingen. In dit winternummer gaat een themadeel over 'mondigheid versus gezag', en ik het daarvoor een soort inleidende beschouwinng geschreven. De redactie heeft deze van de volgende intro voorzien: De treurige vaststelling is dat de emancipatie van burgers en de mondigheidsrevolte niet geleid hebben tot een democratische omgang met professionele elites. De afstand tussen burger en dokter, onderwijzer, maatschappelijk werker, politicus, is groter dan ooit. Tijd voor een nieuw ontwerp voor de publieke sector. U kunt de tekst nalezen door hier te klikken.
dec 21	Addie Schulte wil niet wedden (zie 15 december) Beste Jos, Ik las net pas je recensie van mijn recensie. Eigenlijk heb ik de neiging de bal van de 'gemakzucht' terug te kaatsen. Ik heb toch nergens geschreven dat jij hebt beweerd dat Fortuyn louter onzin sprak. Ook heb ik niet geschreven dat Fortuyn alles zelf heeft bedacht. (Wie heeft dat wel?) De vergelijking steekt blijkbaar wel. Maar Fortuyn hamerde wel degelijk op het thema dat professionals meer zeggenschap zouden moeten krijgen over hun werk. (Ontwerpprincipe 3). Ook bijvoorbeeld de medezeggenschap en het beperken van bureaucratische verplichtingen zouden denk ik door Fortuyn wel omarmd kunnen worden, terwijl hij ook een pleidooi hield voor kleinschaligheid en herkenbaarheid van aansprekende figuren in het publieke domein. Of 'rechts' deze principes zal omarmen, en dat nog op een manier die jij waardeert, daar durf ik inderdaad geen weddenschap op te zetten. Met vriendelijke groet, Addie Schulte ps. De recensie had ik overigens al geschreven voor ik met je sprak. ------------------------------------------------------------------------ Beste Addie, Ok�: 1 - 1 qua gemakzucht. Maar uit de alinea: �Vreemd genoeg komt Van der Lans met een aantal kreten die eerder met rechts worden geassocieerd. Zo moet de publieke ruimte worden 'heroverd', omdat de oude, ongeschreven regels niet meer voldoen. Hij komt met een aantal vaker gedane voorstellen, zoals het idee dat ambtenaren meer de straat op moeten, er meer medezeggenschap moet komen en professionals meer invloed moeten krijgen. Sommige voorstellen lijken regelrecht uit het werk van Fortuyn te komen.� kan ik toch moeilijk iets anders concluderen dan dat je op zijn minst suggereert dat ik onder invloed van Fortuyn 'vreemd genoeg' met rechtse ideeen op de proppen kom. En dat is echt een gemakzuchtige redenering. Met vriendelijke groeten, Jos van der Lans PS: Overigens, wel jammer dat je niet wilt wedden. --------------------------------------------------- Beste Jos, Ok�, 1-1. Het ging me om de gelijkenis. Die blijft opvallend. Vriendelijke groet, Addie
dec 20	Laatste loodjes Eerste Kamer De commissie milieu van de Eerste Kamer heeft vandaag haar tanden laten zien. De regering wil een aanpassing van de wet geluidshinder, waardoor oude hindersituaties met meer herrie blijven opgescheept dan nieuwe hindersituaties. Dat heet in juridische termen: rechtsongelijkheid en daar houdt de Kamer niet van, zeker als het verstopt in de wet zit en de regering er niet helder voor uit komt. Heel concreet gaat het om het volgende voorbeeld. In het regime van de oude wet wordt bij uitbreiding van een rijkssnelweg uitgegaan van een flexibel beschermingsniveau, dat wil zeggen het geluidsniveau voorafgaand aan de uitbreiding moet gelijk blijven, dat kan dus per situatie verschillen. In het nieuwe regime wordt een norm ge�ntroduceerd: 48 dB. Maar die geldt alleen voor nieuwe uitbreidingen en nieuwe bebouwingen. Naar schatting ��n miljoen Nederlanders zit dus met een hoger geluidsniveau en heeft dus niks aan de nieuwe wet. Dat moet dus maar eens goed uit gelegd worden, vooral ook dat de regering zelf aangeeft dat ze dit probleem op termijn wil oplossen. Dan moet er ook verteld worden wanneer. En dat doet de regering allemaal niet. Dus zei de commissie nadat zij een technische uitleg van een aantal VROM- ambtenaren had gekregen: regering maak nu eerst even een fatsoenlijke toelichting van deze wet die niet alleen door politici, maar ook door burgers begrepen kan worden en draai daarbij niet om de hete brei heen. Eigenlijk is dat een taak van de Eerste Kamer, waken dat er heldere wetgeving komt, die zij helaas maar al te vaak laat sloffen. Maar vandaag zette de Kamer (onder aanvoering van de PvdA en VVD overigens) de hakken in het zand en zet de regering opnieuw aan het werk, voordat ze �berhaupt verder wil met deze wet. De FNV overhandigde vandaag een petitie tegen de Rotterdam-wet, waarin zij met name de positie van allerlei mensen die nu met een uitkering vrijwilligerswerk doen aan de orde stelt. Die mensen komen dus bepaalde wijken niet meer in. Een schande, volgens de FNV. Die mensen worden met de wet in fundamentele rechten beperkt. Maar de wet geluidshinder was maar een marginaal punt vandaag in de Eerste Kamer. De hoofdmoot ging om de Rotterdam-wet en de zogeheten afschaffing van de gemeentelijke OZB. De Rotterdam-wet, verdedigd door de ministers Pechtold (bestuurlijke vernieuwing) en Dekker (VROM), is eigenlijk een wet waar bestuurders niet aan zouden moeten willen beginnen. Iedereen weet dat er niet ��n factor is die de spiraal van verloedering in stedelijke gebieden kan doorbreken. Wijken in het slop herrijzen door een moeilijk voorspelbaar samenloop van impulsen, waarbij de ene maatregel de andere uitlokt. De Rotterdamwet fixeert dit proces op het niet toelaten van mensen met een uitkering. Dat is een knieval voor de domste vormen van common-sense die op geen enkele wijze empirisch onderbouwd kan worden. Elke bestuurder zou daar ver van moeten blijven. Maar niet dus dit kabinet, dat de gemakzuchtige redenering van Leefbaar Rotterdam tot wet wil verheffen. Dat is schandalig, maar een meerderheid van de Eerste Kamer vond het wel goed zo. De OZB-discussie leverde op het einde nog wat commotie op omdat een Kamermeerderheid een motie ondersteunde die de regering dwong om op de weg terug te gaan: namelijk gemeenten meer mogelijkheden geven om een eigen belastingregime te ontwikkelen. Daar voelt dit kabinet niks voor, vandaar dat ze nogal tegensputterde, maar de Kamer nam de motie na een kleine wijziging desondanks aan. Misschien komt het dus ooit wel weer goed met de eigen belastingen van de gemeenten, maar voorlopig krijgt de regering haar zin.
dec 19	EK begint aan maratonzitting Vandaag is de Eerste Kamer begonnen aan een maratonzitting die volgens de planning tot dinsdagavond half twaalf gaat duren. Het is niet helemaal volcontinu, want om een uur of twaalf vanavond wordt het vergaderen onderbroken voor enige nachtrust, maar morgenochtend om tien uur zijn de senatoren weer paraat. Dat moet omdat de Kamer woensdag met reces gaat en er nu nog een hele reeks wetten doorheen gejast moet worden die per se nu moeten worden aangenomen omdat ze anders niet per 1 januari kunnen worden ingevoerd. Tenminste, dat zegt de regering, nee, dat dreigt de regering. Vaak valt het allemaal wel mee, en kan het best een maandje later, maar in een aantal gevallen kan het niet, en die wetsvoorstellen behandelen we vandaag en morgen. Het meeste is klein grut, wetsvoorstellen waar een paar lieden hun tanden in hebben gezet en met de regering in de clinch willen. Maar er zijn ook een paar grote wetsontwerpen: de Rotterdamwet (mensen zonder een werk mogen bepaald ewijken niet meer in), de afschaffing van de OZB (de onroerend zaak belasting die gemeenten heffen) en de wet inburgering buitenlanders (de verplichte computertoets in het buitenland). Dat zijn wetten die zonder meer controversieel zijn, die niemand wil behalve de regering en de coalitiepartijen. Maar het valt niet moeilijk te voorspellen dat ze er morgenavond laat allemaal doorheen zijn. Zo gaat het nu eenmaal altijd. Ik-zelf hoef niet veel te doen. Het is nog niet eerder gebeurd dat ik de laatste dag niet aan de bak moest, maar dit jaar is het toch echt zo. Ik had vandaag mee kunnen doen aan de 'wijziging van de monumentenwet', een wet die met algemene stemmen in de Tweede Kamer is aanvaard, maar die eigenlijk nog onduidelijk is omdat de allesbepalende AMvB (de zogenaamde BRIM) nog niet bekend is. Daar kan je natuurlijk over gaan zeuren, wat een paar van mijn collega's terecht deden, maar ik had eigenlijk niet zo veel meer te melden over dit onderwerp.(Het gaat in vergelijking met tien jaar geleden relatief goed met de Nederlandse monumenten, staatssecretaris Medy van der Laan heeft in het Paasakkoorrd zelfs nog 100 miljoen euro extra losgepeuterd.) Dus heb ik eens een keer alleen maar geluisterd. Lekker rustig. Het meest opmerkelijk aan deze wet bleef overigens ongememoreerd: in deze tijden van dfecentralisatie is deze wet een sterk staaltje decentralisatie. Het rijk gaat de subsidie gewoon verdelen, dat zie je tegenwoordig niet meer zo vaak, maar mijn voorspelling is dat dat de komende tien jaar weer steeds vaker gaat gebeuren. Enfin, de staatssecretaris kwam, geheel conform de verwachting, gemakkelijk zegevierend, uit de politieke strijd te voorschijn. Het stelde welbeschouwd weinig voor. En zo zal het de meeste van de tien wetsontwerpen vergaan die vandaag en morgen op de agenda staan. Senatoren, ze kijken ernstig, ze doen een plas, en besluiten dat het toch wel goed was.
dec 18	Waterstof start discussie over jaren zestig Waterstof, de digitale krant van de Stichting Waterland (een denktank die een poging doet het sociaal-liberalisme verder te ontwikkelen), start een discussie over de erfenis van de jaren zestig. Een thema waar je mij 's nachts wakker kan maken. De redactie kondigt de discussie als volgt aan: De neo-corporatistische revolutie vindt zijn legitimiteit in een modieuze afkeer van de jaren zestig. Over die dubbelzinnige erfenis van de jaren zestig voeren we in Waterstof opnieuw de twee generaties op die steeds vaker strijden om definitiemacht: de 'senatoren' en de junioren. Alleen trekt nu soixante-huitard Herman Vuijsje het boetekleed aan: de aanstichters van de jaren zestig hebben precies dezelfde fout gemaakt als de oorlogsgeneratie: gevaarlijk Passivisme (met twee SS-en). GroenLinks-senator Jos van der Lans laat zien hoe de jaren zestig uitmondden in een nieuwe verhouding tussen burger en politiek: een waarin paternalisme taboe werd. La jeune, Marcia Luyten, vindt juist dat de jaren zestig-revolutie moet worden voltooid. je kunt de bijdragen lezen door hier te klikken. Mijn bijdrage kunt u daar lezen of op deze site Koning Burger-pagina (zoek even in de lijst onder aan die pagina).
dec 17	IVV D2 - GeuzenMiddenmeer D3
dec 16	De Kloof Moet Groter 'Er is zich een nare gewoonte aan het verspreiden onder Haagse politici: afgeven op het parlement. Dat staat stoer: openlijk verklaren dat het Binnenhof een epicentrum is van nodeloze regelzucht en naargeestig gemillimeter. (�) Deze nieuwste vorm van zelfkastijding is tekenend voor de verwarring die sinds de �opstand der burgers� bezit heeft genomen van de bestuurlijke en politieke elites van dit land. Ze weten zich geen raad met de mentale gesteldheid van grote groepen burgers, die hardop laten weten dat er een nieuw tijdperk is aangebroken waarin van politici in de eerste plaats nederigheid jegens 'de' burger wordt verwacht. (�) Sindsdien lijkt er nog een tandje bijgezet te worden in de bestuurlijke hervormingsdrift om dit probleem op te lossen. De remedie is overigens niet nieuw: de kloof moet dicht, en wel zo snel mogelijk. Politici moeten de hort op: op naar de echte mensen, op zoek naar de werkelijkheid, nog beter luisteren, burgers nog serieuzer nemen, burgers nog meer �centraal� stellen, burgers er nog meer bij betrekken, burgers nog meer te laten kiezen. Laat ik een gemakkelijke voorspelling doen: het werkt voor geen meter. Het probleem van de moderne politiek is niet een als maar groeiende kloof, maar eerder het tegenovergestelde: de kloof is veel te klein.' Zo begint een opiniebijdrage van mijn hand die vandaag verschijnt in het kerstnummer van Radboud Magazine, een fraai vormgegeven magazine voor alumni van wat in mijn tijd de Katholieke Universiteit Nijmegen heette, maar wat nu inmiddels als Radboud Universiteit door het leven gaat. Naar aanleiding van het verschijnen van Koning Burger vroeg de redactie mij een stevige opinie te schrijven over de Kloof. Dat was een mooie gelegenheid om de misplaatste luisterdwang van politici eens aan de kaak te stellen. Lees de hele bijdrage via de lijst op Koning Burger-pagina. Het artikel is overigens zeer fraai geillustreerd door Miesjel van Gerwen, die bovenstaande collage heeft gemaakt. Hij is een gedreven illustrator, ik ben al jaren een bewonderaar van zijn werk. Zie zijn website: www.m-site.nl .
dec 15	Zullen we wedden, Addie Schulte? Ik weet het, iedereen die een boek schrijft klaagt over de gemakzucht waarmee journalisten met zo�n boek om gaan. Het klopt allemaal net niet. Tot nu toe heb ik daarover overigens weinig te klagen, maar vandaag had ik na lezing van de recensie van politiek redacteur Addie Schulte in Het Parool eindelijk ook dat gevoel. Schulte vat het boek niet onverdienstelijk samen, maar komt dan met de volgende alinea: �Vreemd genoeg komt Van der Lans met een aantal kreten die eerder met rechts worden geassocieerd. Zo moet de publieke ruimte worden 'heroverd', omdat de oude, ongeschreven regels niet meer voldoen. Hij komt met een aantal vaker gedane voorstellen, zoals het idee dat ambtenaren meer de straat op moeten, er meer medezeggenschap moet komen en professionals meer invloed moeten krijgen. Sommige voorstellen lijken regelrecht uit het werk van Fortuyn te komen.� Nu moet de lezer weten dat ik twee weken geleden een kleine anderhalf uur met deze aardige jongen heb zitten praten en bij die gelegenheid keurig heb uitgelegd dat het thema van professionals die er- op-af moeten mij al twee decennia bezighoudt. Zie Modern paternalisme (1994), De onzichtbare samenleving (1995), het S&D-essay �De cultuur van afzijdigheid� (1996), voorwaar een literatuurlijst over dit thema waar Fortuyn niet aan kon tippen. Bovendien kan ik mij niet herinneren ooit gezegd te hebben dat Fortuyn louter onzin heeft uitgekraamd, net zo min als ik ooit heb beweerd dat hij de geestelijke vader van zijn eigen ideeen was. Integendeel, het meeste wat Fortuyn beweerde was al door anderen beweerd. Hij maakte er alleen op het juiste tijdstip een explosief mengsel van. Maar goed, die wat genuanceerdere context is omwille van de vlotheid van het stukje voor politiek redacteur Schulte even te veel van het goede. Veel leuker is het om de lezer op de associatie te tracteren dat een linkse senator �vreemd genoeg� rechtse stellingen betrekt en zijn idee�n aan Fortuyn ontleent. Zonder dat overigens ook maar ��n moment ergens te onderbouwen. Maar wat doet het er toe. Ik mag hopen dat de ontwerpprincipes uit Koning Burger door rechts worden overgenomen, de kans dat er dan wat van terecht komt zou meteen aanzienlijk toenemen. Wedden overigens, Addie, dat dat niet gebeurt? Lees de recensie op de Koning Burger-pagina.
dec 15	Leven achter een gordijn van donkergeklede mannen Ik was vanavond op een borrel die mijn uitgever Tilly Hermans had georganiseerd voor schrijvers en medewerkers van uitgeverij Augustus. Dat is al een langerlopende traditie, maar het was mijn eerste bezoek, want ik heb ook pas ��n boek bij Augustus uitgebracht. Vandaar. En � ik geef het meteen toe � het is hartstikke interessant om tussen al die bekende auteurs te staan. Maar daar gaat het hier even niet om. Wat mij vooral bij zal blijven was de man die voor de deur stond. Ik had er van te voren niet bij stil gestaan, maar toen ik aan kwam fietsen en de man voor de deur zag spieden en waken, realiseerde ik mij ineens dat Ayaan Hirsi Ali ook een van de auteurs van Augustus is. Ze was er nog niet toen ik arriveerde, maar haar bewaking draaide al op volle toeren. Alles onder controle, niks aan het toeval overlatend, voortdurend schichtig om zich heen kijkend. Ayaan kwam een kwartiertje na mij binnen; een prachtig mens, innemend, aardig. Maar wat een leven! Bewegen achter een gordijn van donkergeklede mannen die de levende tralies vormen van je bestaan. Ik wist het wel, ik heb in Den Haag wel vaker van die mensenwolkjes zien bewegen. Maar nu stond het ineens naast me. Je realiseert je pas echt hoe afschuwelijk dat is als je zelf heel even achter het veiligheidsgordijn staat, als je haar de hand schudt. Misschien dat ik vandaag toch maar even mijn stem uitbreng voor de politicus van het jaar.
dec 14	Amsterdam werkt aan ontwerpprincipes Koning Burger Vandaag een lezing gehouden voor ambtenaren die werkzaam zijn in de ruimtelijke sector in Amsterdam. In de foyer van het Ontwikkelingsbedrijf Amsterdam aan de Weesperstraat waren zo�n veertig ambtenaren van gemeentelijke diensten en stadsdelen komen luisteren naar mijn uitleg van Koning Burger, die gevolgd werd door een co-referaat van gemeentesecretaris Erik Gerritsen. Die had ik nog nooit eerder ontmoet, maar het is een aardige man, en dat zeg ik niet alleen omdat hij lovende woorden sprak over Koning Burger. Hij toonde zich de man van het �optimistic governance�, en haastte zich om allerlei goede ontwikkelingen en tendensen te zien. Amsterdam werkt, aldus de gemeentesecretaris, volop aan de tien ontwerpprincipes uit het boek. Nu ja, wat wil een eenvoudig politicus nog meer? De power-point-presentatie is te vinden op Koning Burger-pagina de het file heet: 2005-12 Amsterdam � OGA � Koning Burger.ppt
dec 13	De twee petten van VVD-senator Biermans Het moet eigenlijk gewoon niet kunnen. Vandaag waren er in de Eerste Kamer algemene financiele beschouwingen, alsmede de behandeling van het belastingplan 2006. Dat is traditie, de Eerste Kamer doet dat elk jaar. Een gezellig onderonsje tussen politici die van geld verstand hebben, en van begrotingszaken en belastingen. E�n daarvan is het VVD Eerste Kamerlid Biermans, in het dagelijks leven belastingsadviseur bij Deloitte. Hij oordeelt dus over de faciliteiten waar hij de volgend edag zijn geld mee verdient. En dat moet dus eigenlijk gewoon niet kunnen. Die man staat in de kamer onbeschaamd zijn eigen hobbies bot te vieren, regelinkjes te interpreteren op een gedetaileeerd niveau waar de honden geen brood van lusten. Het is onbegrijpelijk dat de Eerste Kamer voor dit soort vormen van belangenverstrengeling geen integriteitscode heeft. De meeste fracties in de Kamer hebben het fatsoen geen mensen in de politieke arena af te vaardigen als er een schijn van belangenverstrengeling zou kunnen ontstaan. Ik-zelf verricht sinds mijn intrede in de Eerste Kamer geen opdrachten voor de rijksoverheid, simpelweg om elke schijn te vermijden. De meeste parlementariers hebben in dat opzicht ook voldoende zelfinzicht. maar niet de VVD'er Biermans die onbekommerd zijn stokpaardjes bereidt en er op niet- kamerdagen ongetwijfeld goede sier mee maakt bij zijn klanten. Ach, zullen ze bij de VVD denken, niemand ziet het. Inderdaad, zo kun je ook met integriteit omgaan.
dec 12	Koning Burger krijgt tweede druk Een boek uitbrengen is een onzekere business. Loopt het nu of loopt het niet? Af en toe ga je kijken in een boekhandel waar je langs komt en als je het boek niet ziet liggen vraag je: "Heeft u ook het boek Koning Burger?" Dat heb ik nu al een paar keer gedaan, en tot mijn tevredenheid kreeg ik steeds te horen dat het laatste exemplaar net verkocht was en het boek in bestelling was. Het kan ook zijn dat dat een standaardantwoord is, want meestal betreft het boekhandels waar ik niet dagelijks langs kom, dus controleren is moeilijk. Maar daar moet je het wel van hebben. Zulke signalen geven de auteur moed. Afgelopen zaterdag was ik in mijn thuisboekhandel Lineaus aan de Middenweg in Amsterdam en zocht daar naar Koning Burger. Ik zag het boek nergens dus ik vroeg het aan de verkoopster. Zonder er bij te vertellen dat het mijn eigen boek is, want dat staat zo raar. Dat doe je niet. Zij loopt naar de schrappen en wijst een flinke stapel aan die ik - onbegrijpelijk - geheel over het hoofd had gezien. "Dit is hem", zegt ze en draait het boek om om daarna meteen de auteur te herkennen. Ik krijg een rood hoofd, en mompel dat ik nieuwsgierig was, en even wilde weten of het er wel was. 'Geeft niks hoor', meldt ze, 'dat doen alle auteurs.' Ze wist nog wel te melden dat er een redelijke vraag naar was, en dat zal ook wel kloppen, want vandaag meldde de uitgever dat er een tweede druk komt. Vijf weken na presentatie van het boek, is dat bepaald geen slechte score. Ik blijf voorlopig nog wel even boekhandels afspeuren.
dec 9	GroenLinks Zeeburg stelt kandidatenlijst vast Het zit er op, de klus is geklaard. Ik heb de afgelopen maanden deel uitgemaakt van de commissie die zich in Zeeburg boog over de kandidatenlijst voor GroenLinks voor de verkiezingen volgend jaar maart. Dat was veel werk, veel gesprekken, soms moeilijke keuzen maken, veel overleggen. Maar begin november hebben wij een voordracht gepresenteerd, die tot nu toe goed was ontvangen. Onze keuze voor Astrid Kuiper (die op de foto links de ledenvergadering toespreekt) en Jan Hoek als verkiezingskopgroep was goed gevallen. Maar gisteravond was de algemene ledenvergadering waarin de totale lijst definitief moest worden vastgesteld. Dat was spannend, omdat de voordracht van de commissie conform de nieuwe procedures binnen GroenLinks niet helemaal dichtgespijkerd en voorgekookt was, maar ruimte liet aan de ledenvergadering om te kunnen kiezen. In Zeeburg ging het vooral om de verkiesbare plaatsen 3 t/m 5, waar vijf geschikte kandidaten voor waren. Daar moest dus door de leden een keuze in gemaakt worden. Er waren dertig GroenLinkse Zeeburgers opgekomen. En na heel veel stemrondes (er werd per plaats gestemd en dat neemt zijn tijd) besloten zij tot een mooie mix van ervaring en vernieuwing. Ik denk dat GroenLinks Zeeburg met deze lijst prima de verkiezingen in kan. De volgorde is: 1. Astrid Kuiper (3e van links), 2. Jan Hoek (wethouderskandidaat, 3e van rechts), 3. Trinet Onvlee (links op de foto), 4. Herman Huijsen (2e van links), 5. Barbara Devilee (2e van rechts), 6. Jan de Laat (rechts op de foto), 7. Ingrid Goldmann (midden op de foto), 8. Frans van der Laar (4e van rechts) De hond is van Astrid en heeft geen verkiesbare plaats gekregen. Ik sta zelf ook op de lijst. Ik had mij aangemeld als zogenaamde lijstduwer, dat zijn mensen die de lijst opvullen, zodat deze met zo�n achttien mensen ook wat volume heeft. Het idee is dat lijstduwers met hun aanwezigheid op de lijst wellicht ook wat extra stemmen trekken. Deze opvulkandidaten oftewel lijstduwers werden gisteren via een blokstemming op hun plaats gezet, en tot mijn verbazing belandde ik aldus op een 9e plaats. Zo hoog heb ik bij echte verkiezingen nog nooit gestaan (Eerste- Kamerverkiezingen zijn, zoals u weet, geen echte verkiezingen). Meer over de voordracht van de commissie en over de kandidaten kunt u vinden op de GroenLinks Zeeburg site. Klik hier.
dec 8	Interview Staatscourant Over aandacht voor mijn boek Koning Burger heb ik niet te klagen. Vandaag staat er een redelijk groot interview in de Staatscourant, weliswaar het saaiste blad in Nederland, maar met een hoge leesdichtheid onder ambtenaren en bestuurders. Zelf was ik er niet helemaal tevreden mee, maar dat ben je eigenlijk nooit. Dat is eigenblijk ook te veel gevraagd, je schrijft een boek van 130 pagina�s, en alles wat je er dan over moet vertellen moet dan in een of twee pagina�s opgeschreven worden. Dan krijg je vaak wel erg verdikte vormen, waar alle fijne smaakjes uit verdwenen zijn. Maar goed, dat hoort er bij. De bezoeker die de tekst nog eens wil nalezen, kan terecht op de Koning Burger- pagina op deze site. Onder aan de pagina is het interview opgenomen in de lijst van recensies en publicaties. Klik hier. En als u dan toch gaat surfen dan kan ik u een bezoek aanbevelen aan de site van Johannes Abeling, de fotograaf die de bovenstaande foto (die in werkelijkheid beter is, maar ik beschik alleen over een ter-inzage- kopie met weinig pixels) heeft gemaakt die bij het Staatscourant-interview is afgedrukt. Hij heeft een geweldige site met werkelijke prachtige foto�s. Zeer de moeite waard. Klik hier.
dec 6	Europa-debat in Eerste Kamer Op het Plein voor het Binnenhof probeerde de Staatsloterij vandaag loten aan de man te brengen. Omstanders werden uitgenodigd om in grote blokken ijs te hakken, waar staatsloten in verstopt zaten. Wie er het eerst in slaagde om de bevroren loten te bereiken, mocht ze houden. Het was een vreemde voorstelling. Meestal gaan er op deze plek spandoeken de lucht in, worden er boze dingen geroepen of verzamelen er zich mensen die menen dat de regering iets moet doen of � en dat komt vaker voor � iets moet laten. Maar nu leek het alsof de programmeur buitenactiviteiten Binnenhof even geen boze mensen had kunnen vinden en om het gat in de programmering te vullen gelukkig de Staatsloterij bereid had gevonden om voor wat vermaak te zorgen. Het kan ook als voorteken beschouwd worden van een weinig opwindende dag in de Eerste Kamer, waar vandaag het jaarlijkse Europa-debat gevoerd werd. Dat is een traditie, die beide Kamers kennen. In een groot debat wordt dan alles met betrekking tot de Europese Unie nog eens doorgenomen. In de Eerste Kamer duurt dat een hele dag. Van �s ochtend tien uur tot ergens in het begin van de avond. Politiek zet het geen zoden aan de dijk, maar de Europa-specialisten kunnen er hun eieren kwijt. Voor SP-woordvoerder Tiny Kox (foto onder) was het een mooie gelegenheid om nog eens de overwinning te claimen van het referendum over de Europese Grondwet. En terecht, want de SP ging voorop in de strijd en liet alle gevestigde politieke partijen een stevig poepje ruiken. Het leukste fragment van het debat (en toevallig het enige waar ik bij was) ging dan over de ergernissen van die andere partijen, die hun verlies nog steeds moeilijk kunnen verkroppen. Vertegenwoordigers van D66, CDA en PvdA probeerden Kox te ontlokken wat hij nu wel wil met Europa. 'U doet me denken aan een generaal�, pareerde Kox gevat een interruptie van CDA-senator Van Gennep, �die zijn ook altijd bezig met het winnen van de vorige oorlog. Maar probeert u er nu maar mee te leven: die grondwet is pass�.� �Wilt u dan opnieuw douaniers instellen?�, vroeg D66-woordvoerder Schuyer. Nou, als dat zou helpen om de criminaliteit terug te dringen, dan zag Kox er geen bezwaar in. Zijn redenering is simpel: hij wil niet meer Europa, hij wil minder Europa. Alles wat nationaal geregeld kan worden, moet nationaal geregeld worden end aar moet Brussel ver van blijven. Het idee van eenheid in Europa, ��n ongedeeld Europa, ziet hij als een mythe. Hij heeft een federatief Europa voor ogen, met een parlement dat wordt gevuld met parlementari�rs van de nationale parlementen (die een zogenaamd dubbel mandaat hebben), en functioneren als een veredelde Raad van Europa. Ik gun Kox zijn overwinning en ik deel zijn kritiek op �het economisch project� Europa, maar zijn ambitie vind ik voor een socialist die zich volgens de oude socialistische tradities ook nog �internationalist� noemt toch wel erg mager en terughoudend. Een eeuw geleden was Europa nog een slagveld, een repetitie van oorlogen. Het ideaal van een gedeeld Europa is een poging om dat slagveld definitief achter ons te laten en welvaartsstaat te stichten die oorlog afzweert en vooruitgang brengt. De linkse ambitie zou dus moeten zijn: een sociaal, rechtvaardig, duurzaam en democratisch Europa. En dat kan niet vanachter de nationale grenzen die weer door douaniers bewaakt worden. Je hoort onze vrienden van de SP dan ook weinig over de prestaties op dat gebied: de consumentenbescherming, de milieuwetgeving, moeten we daar ook mee ophouden? Ik denk dat de gedwongen pas op de plaats na 1 juni geen kwaad kan, en dat we die vooral moeten gebruiken om ons te keren tegen het bureaucratische monster dat Brussel aan het baren was. Maar laten we ons in godsnaam niet achter ons al lang niet meer bestaande grenzen verstoppen. Dat getuigt van een soort struisvogelpolitiek die links misstaat. Vind ik. Maar goed, ik deed niet mee aan het debat. Leo Platvoet was onze woordvoerder, die overigens grosso modo dezelfde mening is toegedaan. U kunt voor zijn bijdrage op zijn website terecht, waar hij een dinsdagboek bijhoudt om precies te vernemen wat hij ervan vindt. Zie: www.leoplatvoet.nl
dec 1	NRC: Koning Burger vraagt om weerwerk Het lag al een paar weken op de plank bij het NRC Handelsblad, maar vandaag plaatste de redactie het opinieartikele dat ik schreef op basis van Hoofdstuk 8 van Koning Burger. De redactie wilde het al eerder plaatsen, maar op het laatste moment kwam daar een actuele kwestie tussen. Nu staat het in de krant als opening van een pagina waar de lezer allerlei reacties aantreft op artikelen van Hans Goedkoop en Paul Scheffer die afgelopen zaterdag in het opiniekatern hebben gestaan. Beide artikelen gaan over de relatie politiek en burgers, zeg maar: de kloof. Vooral de bijdrage van Hans Goedkoop, eindredacteur van het programma Andere Tijden, is erg interessant. Hij verhaalt over hoe de politiek omgaat met de publieke omroep en hoe het culturele kapitaal van rogrammamaker langzaam maar zeker buitenspel komt te staan. Hij kiest een heel andere invalshoek, maar zijn bijdrage sluit eigenlijk wonderwel aan bij mijn pleidooi om de professionele werkelijkheid als kompas van beleid en overheidsasturing te maken. Lees Goedkoop en Scheffer zelf op www.nrc.nl/opinie. Mijn bijdrage kunt u nalezen via de Koning Burger-pagina. Op die pagina treft u onderaan een lijst aan van artikelen en recensies.