Canon van modern sociaal werk in Nederland |
| 1892 Het volkshuis | |||
  |
Armoede werd in de negentiende eeuw gezien als een opvoedingsprobleem. Als het volk deugden als arbeidzaam, zuinigheid, netheid en huiselijkheid zou worden bijgebracht, zouden de misstanden vanzelf verdwijnen. Toen de arbeidersklasse zich sociaal en politiek begon te roeren leidde dat in verschillende steden tot de oprichting van volkshuizen, waarvan in 1892 Ons Huis in de Jordaan in Amsterdam de eerste was. Het concept was ontleend aan het Engelse Toynbeewerk, dat poogde de klassenharmonie te bewerkstelligen door de hogere en lagere klassen met elkaar in contact te brengen ‘ter verheffing van het volk’. Daartoe organiseerde men (meestal vrouwen dus) een breed scala aan activiteiten: van leesavonden tot gymnastiek, van koken tot toneel en van feesten tot rechtskundig advies. Activiteiten waren niet alleen gericht op gemeenschapsvorming, maar ook op kennisoverdracht, natuurbeleving (vooral voor kinderen) en culturele vorming. Uit de volkshuizen is in de twintigste eeuw het sociaal-cultureel werk en club- en buurthuiswerk voortgekomen. Van de eerste volkshuizen is het Leids Volkshuis (uit 1899) nog steeds in functie. |
||
Literatuur:
|
|||
| Links: |
|||
De ontwikkeling van deze CANON wordt gesteund door:
